منظومه بحر طویل حماسه حضرت علی اکبر علیه السلام (فصل دوم – عرشیه)بهمن ۱۴, ۱۴۰۳

بسم الله الرحمن الرحیم

منظومه بحر طویل

حماسه حضرت علی اکبر علیه السلام

(فصل دوم – عرشیه)

به قلم: اردوان مجیدی

بخش اول: عشق عرشی

فصل اول: مطلع حق

فصل دوم:  عرشیه

بند اول؛ هو الحق

بر آن عرش،

همان عرشه اعظم[1]

که شود جمله امور همه‌ی عالم امکان، [2]

به تدبر

و به نظم و

خرد مطلق

آن هستی حی و

صمد و

شاهد و

مشهود،

همان اعظم و

اکرم،

و آن رب کریمی

که اجَّل است و

عظیم است و

عزیز است و

اعز در همه عالم؛

و رحمن و

رحیم است،

و قیوم،

که عالم به قوامش شده برپا[3]،

و آن خالق دادار،

همان هو،

که او هست و

دگر نیست[4]،

وآن جوهره صاحب اسماء پسندیده و نیکو[5]،

ستایش فقط او راست[6]،

به هر جا که ستایش کنی

یک گوهر برجسته

به دنیا و به هر غیب،

حقیقت تو ستایش کنی آن خالق و ربی

که کند خلق همان گوهر[7]

و از سایه رحمت برساند

به تو آن جلوه زیبا[8]،

که شوی محو تجلی صفاتش،

و مخاطب به سلامش[9]،

و کنی بندگی‌اش[10]

تا بشوی اشرف مخلوق و خلایق[11]،

و بگردی قدم صدق[12]

به مصداق حقیقت[13]،

قدمی نزد همان حق،

و هو الحق

و هو الحق.

*****

بند دوم؛ هو الحی

و آن عرش که در عرصه عالم،

چونان عرشه کشتی عظیمی است،

که سرتاسر آن ناو

به ارکان و به اجزاء و نواحی

همه جا متصل و گوش به فرمان

یکی ناو خدای حسن و

قاهر و منصور و

خردمند و مسلط[14]،

که نجنبد احدی از ملوانان و نگردند به سوی جهتی،

هیچ نگویند به جز امر و فرامین سخنی[15]،

جمله همه تابع امرند و همه مجری فرمان[16]،

و همه در بصر کامل اویند[17]،

و به ارزاق بَرِ سفره اویند[18]؛

و در عرشه عالم،

که ارکان و همه عنصر و اجزاء

به هر هفت سماوات و زمین[19]

بود به هر غیب و به ظاهر[20]،

همه‌ی خلق،

ملائک

و همه طائفه‌ی مختلف جن و

همه انس و جمادات،

و انعام و وحوش و همه‌ انواع گیاهان،

و انجُم،

و سیاره و افلاک،

و هم سایر خلقند

همه گوش به فرمان و همه مجری امرند[21]

به تکوین و به جوهر،

ز فرمان همان حاکم دادار[22]

و سلطان،

به سنت،

که نباشد،

به آن حول و تحول[23]،

از آن عرش[24]،

به تقدیر[25] و به تدبیر همان حی مدبر[26]،

که جریان حیاتش،

به سرتاسر این عالم امکان،

ز اعلی و به سفلی،

به آویختن آب حیات است،

که با آن همه شیئی بشود حی[27]،

نه انداختن آبِ جدا گشته ز بالا[28]،

چونان قطره باران،

که آویختنی تا که به آن آب،

دمادم بکنی روح به هر لحظه پیوسته تو تجدید حیاتی و

بگیری و به بالا بروی از ته این چاه[29]،

ز آن اسفل سفلی[30]،

به آن عالی اعلی[31]،

و بگردی به همان خلق خود از احسن تقویم[32]،

اگر نیک زنی بر بن آن چنگ[33]،

و گردی به همان جوهره یک رنگ،

و آن رنگ خدائی که همان احسن رنگ است[34]،

و نور است

و آن جوهر نور است،

و گوئی،

که در ظرف بلور است

و به آن نور همه خلق مزین شده از شوق[35]،

که در سایه آن خالق یکتا،

شود از نور هویدا،

و بر خلق کُند جلوه آن آب،

و هم جلوه بر آن آب،

همان آب چو آینه نماید رخ خالق

به ظهوری

رخ مخلوق نمایان[36]؛

بر این آب

شناور شده انواع حیاتش،

به اعماق و مراتب،

و معنای نزول است،

که از فوق تنزل دهد آن جوهره عالی اعلی[37]،

به هر سطح،

و هر مرتبه خلق،

چنان در خور آن خلق،

که گیرد به چنین آب،

حیاتی،

برهد از کف این خفتگی جان،

ز انواع مماتی[38]،

و به آن نفخه روحش

که دمیده است به ترتیب مقامات

به هر گوهر ذی روح[39]،

و به اعلای مقامات به انسان،

که کند فخر به این خَلق حَسَن،

نیز بگوید به خودش،

باد مبارک[40]؛

و به این روح فرا یافته

تعلیم کند جمله اسماء،

به او

تا بشود مهبط و مسجود ملائک،

و شود خَلف همان حی[41]،

به تدبیر و به تقدیر،

از آن عرش،

به سرتاسر امکان،

چنین عرش بر آب است،

که این عرش

همان بستره امر بر آن خلق

به آن روح حیات است،

و این خلق،

و آن خَلف،

نشانی است از آن حی،

هو الحی

و هو الحی.

*****

بند سوم؛ هو الهو

و زان عرش،

از آن جا که کُنند از بُن تدبیر،

به تقدیر الهی و قضایش،

همه نسخه نویسان

که بسازند یکی نسخه اعمال،

از آن نسخه مکتوب،

و تصویرگران زامر الهی،

که تصویر کنند این رخ موجود ز آن بود،

و انساخ کنند

آنچه خلایق بکُنند

از قِبَل علم خداوند به موجود[42]،

بسی پیش

در آن دهر

که موجود نبودی[43]،

به چیزی که شوی قابل یک ذکر[44]،

به جز ذکر خداوند ز مخلوق،

که عینی است که ثابت بود آن نزد خداوند[45]،

ز هر پیش،

به تقدیر،

و به یک کُن کُندت بود ز نابود[46]،

ز آن عین بگردی به چنین عین،

و از آن پس بکُنی آنچه خلائق بکُنند از عمل خویش،

به گزینش،

نه به اجبار،

و نگوئی که لا حول ولا قوه الا لله[47]،

و نه تفویض شود تام،

نگوئی که لا حول ولا قوه لله[48]،

به اخیار و به تقدیر[49]

که گوئی،

و لا حول و لا قوه الا بالله[50]،

و به شدت بنمائی به محبت طلب خیر[51]،

و بگردی،

به یک عرصه آماده برای عملت گشته مهیا،

که کُنی

هر چه کُنی

در دل این پهنه ممهود،

شود تسع و تسعون[52]

به تقدیر و به تمهید مهیا[53]،

که اختارکنی آن عمل واحد خود را[54]،

و بگوید به لطایف،

به تکفل،

بده خیرت آن نعجه واحد به همان رب[55]،

که عزیز است به عالم،

و او فصل خطاب است[56]،

و میاشوب که خیر تو در آن است[57]،

بگردی و شوی مخبت درگاه الهی[58]،

و چو کردی عملت از در تفویض[59]،

و چه از روی هوایت[60]،

همه تصویر همان جمله تصویرگران است،

که از امر الهی بکِشندت،

بر این پرده ایام[61]،

به امری که از آن عرش،

شد القاء[62]،

که تصویر تجلی وجود است[63]،

که آن وجه همان هو است،

هو الهو

و هو الهو.

*****

بند چهارم؛ هو الرب

به آن عرش که آن عرشه امر است به خلقش،

و جریان حیات است،

به آن نفخه روحش،

به مراتب و مقامات به هر سطح حیات همه خلق[64]،

تمام عمل خلق و

نه تنها عملش

بلکه همه فکر و

همه جوهر احساس

نهان گشته به سینه،

ز آن عرش عیان است و روان است[65]،

نه فقط عرش،

و بَل حائل هر قلب ز هر مرد،

خداوند جهان است[66]،

به ادراک همو چشم گشادی و همه چیز شنیدی[67]،

چنین از رگ گردن به تو نزدیکتر است او[68]،

و او دید که دیدی و ندیدی،

و بشنید شنیدی نشنیدی،

و انداخت و انداختی آن گاه[69]،

که گه غره بر آنی،

بدان ای رخ مسکین،

که تنها رخ اوئی[70]،

و بَرِ سفره ارزاق کریمانه او نیک نشستی[71]،

که آن سفره به تدبیر،

و تقدیر،

و رحمت،

ز آن عرش گشاده است[72]،

قَسَم وعده حقی به سماوات،

نه کم گشت و نه هم بیش،

همانگونه که گوئی سخنی پیش[73]،

کجا و به چه

از پاره علمی سخنی گفته‌

که نزد تو دمی هست؟[74]

که هر علم

به آن رزق و

به تعلیم

شود نزد تو معلوم و

فراموش کنی موعد پیری[75]؛

از این عرش به تدبیر،

همه صحنه اعمال مهیا است،

شود ممتحن نیک و بد از حسن بلایش[76]،

به تمهید و هدایت بکنی رشد[77]،

به اغوا و ضلالت نشوی غرق[78]،

و بیرون کشد از خلق همه جوهر خود را به عمل[79]،

تا شود آن گوهر یکدانه مجزا،

و شود باقی مخلوق به کردار و به اعمال،

به مقدار و مراتب درجاتی[80]،

درکاتی[81]؛

و آن امر از این عرش،

همان عرصه تدبیر ربوبی است[82]،

که او هست همان رب،

هو الرب

و هو الرب.

*****

بند پنجم؛ هو النور

و بر عرش

که آن هست

به هر سلطنت دادگری

نیک نظامی،

که آن هست

همان جوهره سلطنت شاه،

و بر آن گشته مسلط

به ید قدرت سلطان،

و از آن گشت تسلط جریانی،

به هر جای ز آن مملکت و

گشته همه خلق رعایا[83]­،

که گیرند هم از تابش انوار همان شاه،

یکی شعشع نوری؛

و چنین عرش عظیمی است

که بلقیس

به آن گشته مَلِک مُلک سباء را[84]،

هم صاحب یک قدرت و نیروی شدیدی[85]،

به او داده شده نعمت هر چیز[86]،

و کند مشورت از حکمت

از آن عرش

به دانا و بزرگان،

نکند قطع به امری

جز از این راه[87]،

و او محترم است و

کند او نیز رعایت

و به حرمت،

به پیامی که رسید از خط آن شاه،

سلیمان،

و فرستاد بر او هدیه و الطاف فراوان[88]،

و همان عرش عظیمی است

که بر حرف یک از ثانی و سبعون[89]،

و بر امر همان شاه،

اشارت کند آصف،

و به چنگ آید و

پیچیده به نزدش،

به تسلط

و به قدرت

و به آن علم لدنی،

که گردیده به آن فضل ربوبی،

شود آیا به فتن شکرگذار کرم و لطف الهی؟ [90]؛

و آن عرش عظیمش،

یکی نسخه کوچک بود از عرش سلیمان،

که به آن داده شد از فضل خداوند

به تبیین،

ز هر چیز عنایات،

و تسخیر شده باد،

و محشور شده فوج سپاهش،

ز دیوان و بسی انس،

و تعلیم شده منطق مرغان[91]؛

و بدان

هست همان عرش عظیمش،

و آن عرش سلیمان،

فقط سایه‌ای از عرشه اعظم،

همان عرش عظیمی است

که هُو کرد بر آن عرش تَسَوی،

که همو قادر و اعلم

و همو هست به سرتاسر هر عالَم افراشته سلطان[92]؛

چنین کرد سلیمان،

به حکمت و درایت،

چنان عرش سباء را به لطایف،

چنان منکر و

تزئین به ظاهر،

که آن گشت به ظاهر متفاوت،

که به این معرکه معلوم شود نیک،

عیاری ز هدایت[93]؛

تو ای سالک زیرک

به فطانت بکن از ظاهر اشیاء عبوری

به حقیقت،

و نمان محو همین پرده واقع،

بزن آن پرده کنار و

بنگر بر رخ معشوق حقیقی،

و چنین است هدایت[94]؛

و بلقیس چو او بود،

هم از پیش هدایت

به عنایت

ز همان رحمت رحمانی رحمان،

و تلبیس الهی[95]،

به سطحی

ز سطوح خِرَد آگاه،

و از علم نشانی،

و ز حکمت بچشید است

کمی جرعه جانانه و لب سوز،

بر آن گشت مسلمان به خیالش[96]،

و هر چند جهالت

به سطوح دگری

کرد دمی بندگی غیر،

به اغوای همان راهزن سابق انسان،

که نموده به دغا زینت اعمال تباهش،

عوض سجده به آن عالِم هر غیب

که بیرون بکشد سر نهان،

کرد بر آن شمس سجودی[97]،

و اما چو از آن پاره عقلش،

نموده تبعیت[98]،

به شکرانه آن کرده خداوند

به اتمام و به اکمال هدایت[99]،

و فرستاده همان هدهد معروف،

همان نامه مالوف،

که بسم الله رحمن رحیم است،

نجو برتری از کبر،

و از جهل به من،

آی به تسلیم به درگاه[100]،

که گرداند از این معرکه گردانی آن پیر،

به آن صرح ورودی،

که کند ساق گشوده،

و کند عبرت از این پند و

بگردد به معیت به سلیمان،

مسلمان[101]؛

و آن نور

و آن جوهره و مَنظَمه سلطنت حق،

همان عرش،

و آن عرشه اعظم،

چنین در دل مومن بشود جای[102]،

و بگردد دل آن مومن دلداده به معبود،

پر از نور و

کُند بر همه افلاک و

همه ارض و سماوات،

چنین امر، و

به تدبیر کند سلطنت از عرشه سلطان[103]؛

و چنین است که او گشت خلیفه،

به همان جعل ربوبی و

شود عالِم اسماء

به تعلیم الهی[104]،

و شود نور و

شود در دل او نور و

همان منظمه عرش،

به آن شعشعه نور،

چو مصباح

در آن ظرف بلور است،

که گویی

که شود مشتعل از شوق،

که حتی نرسد بَر بَر او نار،

که برتابد از آن نور،

ز آن نور سماوات و زمین[105]،

آنکه به هر امر

عزیز است و

معز است و

حفیظ است و

محیط است و

سلام است و

معین است و

وکیل است و

ولی،

مقتدر سرمد و

آن ناصر و

سلطان[106]،

همان نور،

هو النور و

هو النور[107].

*****

بند ششم؛ هو الله

آن عرش،

شود حمل به جان دل انسان خلیفه[108]،

که تعلیم شد اسماء جلالی و جمالی

به تمامی

به عنایات

و رحمت[109]،

و پاکیزه شد از شائبه

هر بدی و رجس[110] و

محبت،

جز به آن ذات الهی و ربوبی[111]

که نباشد به مثالش[112]

و به کُفوش احدی[113]،

هیچ نباشد به جز او

لایق معبودی[114] و

معشوقی[115] و

طاعت[116]،

چنین بنده مومن،

که سیراب شد از آب حقیقت[117]،

به تمامی و

به اعلای مراتب،

و به آن نفخه آن روح الهی[118]،

به کمالش،

و اعلای مقامات[119]،

چنان یافت حیاتی،

بسی زنده‌تر از جمله خلائق،

چه از جن و ملائک

و چه از انس،

و چون دور شده

از همه انواع مماتی[120]،

همو چون که چشیده است و

فروبرده همه مرگ[121]،

و گردیده

یکی زنده به آن زنده باقی[122]،

و چون قلب شده از همه خالی،

به جز حب الهی[123]،

و چون گشت مقرب،

به آن قرب نوافل

که بود لَک[124]،

و گردیده چو محمود[125]،

کند قلب به تسخیر الهی،

همان درک خداوند ز عالم[126]،

خداوند،

همان خالق یکتا،

بشود دیده که بیند،

و شود سمع که بشنید،

و زبانی است که گوید،

و شود دست که گیرد،

و شود پای که پیمود[127]،

و چونان قلب سلیمی که چنین شد[128]،

خبردار ز اخبار[129]

وزآن سر الهی[130]،

و به الطاف الهی

شده معلوم ز آن علم الهی،

و چون کرد اراده،

بکند عزم الهی،

و کند امر از آن امر الهی،

و به آن نفخه او هم

بدمد روح و

شود حی،

به اذنش[131]،

کند زنده

همانگونه که ربش بکند حی،

بگوید کُن و

باشد به خطابش،

بخواند و شتابنده به نزدش[132]،

به بسم الله او

گشته به جریان و توقف

به یم آن فُلک[133]،

فَلَک نیز مطیع است

و کند ماه شکافی[134]

و کند شمس طلوع از دل مغرب[135]،

و کند بحر شکافی

و شود منعقد از ضرب عصائی[136]

و همان آب

چونان سنگ شود در دل گرداب و

به آن صبر،

کند غرق

چنان لشگر فرعونی اعداء[137] و

چنین حمل کند علم لدنی[138]،

ز آن عالِم علم ازلی[139]،

هم بکند حمل

همان عرش الهی[140]،

و چنین عرش خداوند

شود حمل

به قلب و دل مومن،

و نگنجد به سماوات و زمین

عرش خداوند[141]،

و کردند هراس

از ثَقَل بار امانت،

و کردند ابا

از خَم این حمل،

ولی حمل امانت کند و

حمل شود عرش

به قلب و جان انسان،

به چنین شان و مقامی

چو رسیده است،

ظَلوم است و

جَهول است[142]

اگر خلع کند خود

ز چنین آیه محکم،

و شود مَتبَع شیطان،

و همو بود ز غاوین[143]؛

و چون عرش

بر آن آب[144]،

همان آب حیات

از رخ آن حی[145]،

و آن نفخه روحش[146]

به مراتب و مقامات[147]،

به تدبیر شناور شده[148] و

گشته مطعیش همه عالم[149]،

همان مَنظَمه صولت سلطان[150]،

به قلب پاک مومن[151]

به مراتب بشود حمل[152]،

یکی رتبه محدود و

یکی رتبه اعلی[153]؛

و باشد ز همه اِنس،

فراتر ز ملائک،

بود هشت نبی و

ولی پاک و مقرب،

همان پنج اولوالعزم و

همان چهار ولی

از دل آن خَمس،

که هر هشت امامند،

و هر یک بکُند حمل

همه عرش به اعلای مراتب[154]؛

چنین قلب تحول کند و

منقلب از شوق

به اعلای مراتب،

و تحمل کند این حمل،

و چنان هشت ولی

حمل کنند عرش،

و چنین جعل کند رب

به زمین اِنس خلیفه[155]،

و کند جعل رسولان و

کند جعل امامان[156]،

به رحمت

و به حکمت

و به عزت،

که هو الاول

و الاخر

و الظاهر

و الباطن

و العالِم[157]

و الجامع[158]

و الفاطر[159]

و الفالق[160]

و المالک[161] و

سلطان‌[162]،

هو الله و

هو الله و

هو الله.

انتهای فصل دوم – عرشیه

در فصول بعد ادامه دارد….

الحمد لله رب العالمین

[1] – اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ – الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى.

[2] – إِنَّ رَبَّکُمُ اللّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ یدَبِّرُ الأَمْرَ مَا مِن شَفِیعٍ إِلاَّ مِن بَعْدِ إِذْنِهِ ذَلِکُمُ اللّهُ رَبُّکُمْ فَاعْبُدُوهُ أَفَلاَ تَذَکَرُونَ – ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ کُلٌّ یجْرِی لأَجَلٍ مُّسَمًّى یدَبِّرُ الأَمْرَ.

[3] – وَمِنْ آیاتِهِ أَن تَقُومَ السَّمَاء وَالْأَرْضُ بِأَمْرِهِ

[4] – لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ –  وَهُوَ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ – هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ

[5] – اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ لَهُ الْأَسْمَاء الْحُسْنَى.

[6] – الْحَمْدُ للّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ.

[7] – هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْمَاء الْحُسْنَى یسَبِّحُ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ – وَخَلَقَ کُلَّ شَیءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدِیرًا – الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَینَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ الرَّحْمَنُ فَاسْأَلْ بِهِ خَبِیرًا – أَمَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَأَنزَلَ لَکُم مِّنَ السَّمَاء مَاء فَأَنبَتْنَا بِهِ حَدَائِقَ ذَاتَ بَهْجَةٍ – خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَصَوَّرَکُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَکُمْ وَإِلَیهِ الْمَصِیرُ –  ثُمَّ أَنشَأْنَاهُ خَلْقًا آخَرَ فَتَبَارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِینَ.

[8] – وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ سَیرِیکُمْ آیاتِهِ فَتَعْرِفُونَهَا – وَلَئِن سَأَلْتَهُم مَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ لَیقُولُنَّ اللَّهُ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ.

[9] – وَإِذَا جَاءکَ الَّذِینَ یؤْمِنُونَ بِآیاتِنَا فَقُلْ سَلاَمٌ عَلَیکُمْ کَتَبَ رَبُّکُمْ عَلَى نَفْسِهِ الرَّحْمَةَ – لَهُمْ دَارُ السَّلاَمِ عِندَ رَبِّهِمْ وَهُوَ وَلِیهُمْ بِمَا کَانُواْ یعْمَلُونَ – وَنَادَوْاْ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ أَن سَلاَمٌ عَلَیکُمْ – قِیلَ یا نُوحُ اهْبِطْ بِسَلاَمٍ مِّنَّا وَبَرکَاتٍ عَلَیکَ وَعَلَى أُمَمٍ مِّمَّن مَّعَکَ – سَلاَمٌ عَلَیکُم بِمَا صَبَرْتُمْ فَنِعْمَ عُقْبَى الدَّارِ – ادْخُلُوهَا بِسَلاَمٍ آمِنِینَ – وَالسَّلَامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى – قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَسَلَامٌ عَلَى عِبَادِهِ الَّذِینَ اصْطَفَى – سَلَامٌ قَوْلًا مِن رَّبٍّ رَّحِیمٍ

[10] – وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنسَ إِلَّا لِیعْبُدُونِ.

[11] – فَسَجَدَ الْمَلآئِکَةُ کُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ.

[12] – وَبَشِّرِ الَّذِینَ آمَنُواْ أَنَّ لَهُمْ قَدَمَ صِدْقٍ عِندَ رَبِّهِمْ – وَأنْ یُثَبِّتَ لی عِنْدَکُمْ قَدَمَ صِدْق فی الدُّنْیا وَالآخِرَهِ.

[13] – وَقُل رَّبِّ أَدْخِلْنِی مُدْخَلَ صِدْقٍ وَأَخْرِجْنِی مُخْرَجَ صِدْقٍ وَاجْعَل لِّی مِن لَّدُنکَ سُلْطَانًا نَّصِیرًا وَقُلْ جَاء الْحَقُّ وَزَهَقَ الْبَاطِلُ إِنَّ الْبَاطِلَ کَانَ زَهُوقًا

[14] – وَمَا رَمَیتَ إِذْ رَمَیتَ وَلَکِنَّ اللّهَ رَمَى – وَعِندَهُ مَفَاتِحُ الْغَیبِ لاَ یعْلَمُهَا إِلاَّ هُوَ وَیعْلَمُ مَا فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَا تَسْقُطُ مِن وَرَقَةٍ إِلاَّ یعْلَمُهَا وَلاَ حَبَّةٍ فِی ظُلُمَاتِ الأَرْضِ وَلاَ رَطْبٍ وَلاَ یابِسٍ إِلاَّ فِی کِتَابٍ مُّبِینٍ – إِنَّ رَبَّکُمُ اللّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ یغْشِی اللَّیلَ النَّهَارَ یطْلُبُهُ حَثِیثًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِأَمْرِهِ أَلاَ لَهُ الْخَلْقُ وَالأَمْرُ تَبَارَکَ اللّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ – یدَبِّرُ الأَمْرَ مَا مِن شَفِیعٍ إِلاَّ مِن بَعْدِ إِذْنِهِ – بَل لِّلّهِ الأَمْرُ جَمِیعًا – وَإِلَیهِ یرْجَعُ الأَمْرُ کُلُّهُ.

[15] – لاَ تَکَلَّمُ نَفْسٌ إِلاَّ بِإِذْنِهِ – یوْمَ یقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِکَةُ صَفًّا لَّا یتَکَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا – وَمَا تَحْمِلُ مِنْ أُنثَى وَلَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلْمِهِ وَمَا یعَمَّرُ مِن مُّعَمَّرٍ وَلَا ینقَصُ مِنْ عُمُرِهِ إِلَّا فِی کِتَابٍ إِنَّ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یسِیرٌ – وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن یشَاء اللَّهُ.

[16] – ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ یدَبِّرُ الأَمْرَ مَا مِن شَفِیعٍ إِلاَّ مِن بَعْدِ إِذْنِهِ – قُلْ إِنَّ الأَمْرَ کُلَّهُ لِلَّهِ – لاَ عَاصِمَ الْیوْمَ مِنْ أَمْرِ اللّهِ – إِذَا قَضَى أَمْراً فَإِنَّمَا یقُولُ لَهُ کُن فَیکُونُ.

[17] – وَاللّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ – وَلِلّهِ غَیبُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَإِلَیهِ یرْجَعُ الأَمْرُ کُلُّهُ فَاعْبُدْهُ وَتَوَکَلْ عَلَیهِ وَمَا رَبُّکَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ – أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ مَا یکُونُ مِن نَّجْوَى ثَلَاثَةٍ إِلَّا هُوَ رَابِعُهُمْ وَلَا خَمْسَةٍ إِلَّا هُوَ سَادِسُهُمْ وَلَا أَدْنَى مِن ذَلِکَ وَلَا أَکْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَینَ مَا کَانُوا ثُمَّ ینَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوا یوْمَ الْقِیامَةِ إِنَّ اللَّهَ بِکُلِّ شَیءٍ عَلِیمٌ.

[18] – نَّحْنُ نَرْزُقُکُمْ وَإِیاهُمْ – وَمَا مِن دَآبَّةٍ فِی الأَرْضِ إِلاَّ عَلَى اللّهِ رِزْقُهَا – وَمَن یرْزُقُکُم مِّنَ السَّمَاء وَالْأَرْضِ أَإِلَهٌ مَّعَ اللَّهِ – فَابْتَغُوا عِندَ اللَّهِ الرِّزْقَ – وَفِی السَّمَاء رِزْقُکُمْ وَمَا تُوعَدُونَ – قَدْ أَحْسَنَ اللَّهُ لَهُ رِزْقًا – لَهُ مَقَالِیدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ.

[19] – اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَمِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ.

[20] – إِنِّی أَعْلَمُ غَیبَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ – ذَلِکَ مِنْ أَنبَاء الْغَیبِ نُوحِیهِ إِلَیکَ – وَعِندَهُ مَفَاتِحُ الْغَیبِ – عَالِمُ الْغَیبِ وَالشَّهَادَةِ وَهُوَ الْحَکِیمُ الْخَبِیرُ – لَتَأْتِینَّکُمْ عَالِمِ الْغَیبِ لَا یعْزُبُ عَنْهُ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَلَا فِی الْأَرْضِ وَلَا أَصْغَرُ مِن ذَلِکَ وَلَا أَکْبَرُ إِلَّا فِی کِتَابٍ مُّبِینٍ – یعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَیعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَمَا تُعْلِنُونَ وَاللَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ.

[21] – سُبْحَانَ الَّذِی خَلَقَ الْأَزْوَاجَ کُلَّهَا مِمَّا تُنبِتُ الْأَرْضُ وَمِنْ أَنفُسِهِمْ وَمِمَّا لَا یعْلَمُونَ – أَلاَ لَهُ الْخَلْقُ وَالأَمْرُ تَبَارَکَ اللّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ  – أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یسْجُدُ لَهُ مَن فِی السَّمَاوَاتِ وَمَن فِی الْأَرْضِ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ وَالنُّجُومُ وَالْجِبَالُ وَالشَّجَرُ وَالدَّوَابُّ وَکَثِیرٌ مِّنَ النَّاسِ – تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَالأَرْضُ وَمَن فِیهِنَّ وَإِن مِّن شَیءٍ إِلاَّ یسَبِّحُ بِحَمْدَهِ وَلَکِن لاَّ تَفْقَهُونَ تَسْبِیحَهُمْ إِنَّهُ کَانَ حَلِیمًا غَفُورًا – مَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِهِ إِلاَّ أَسْمَاء سَمَّیتُمُوهَا أَنتُمْ وَآبَآؤُکُم مَّا أَنزَلَ اللّهُ بِهَا مِن سُلْطَانٍ إِنِ الْحُکْمُ إِلاَّ لِلّهِ أَمَرَ أَلاَّ تَعْبُدُواْ إِلاَّ إِیاهُ ذَلِکَ الدِّینُ الْقَیمُ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لاَ یعْلَمُونَ – إِنَّ الَّذِینَ یجَادِلُونَ فِی آیاتِ اللَّهِ بِغَیرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ إِن فِی صُدُورِهِمْ إِلَّا کِبْرٌ مَّا هُم بِبَالِغِیهِ ف.

[22] – أَلَیسَ اللَّهُ بِأَحْکَمِ الْحَاکِمِینَ – قُلْ أَمَرَ رَبِّی بِالْقِسْطِ – شَهِدَ اللّهُ أَنَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ وَالْمَلاَئِکَةُ وَأُوْلُواْ الْعِلْمِ قَآئِمَاً بِالْقِسْطِ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ.

[23] – فَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِیلًا وَلَن تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِیلًا – سُنَّتَ اللَّهِ الَّتِی قَدْ خَلَتْ فِی عِبَادِهِ.

[24] – الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى.

[25] – وَاللَّهُ یقَدِّرُ اللَّیلَ وَالنَّهَار – إِنَّا کُلَّ شَیءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ – وَکُلُّ شَیءٍ فَعَلُوهُ فِی الزُّبُرِ وَکُلُّ صَغِیرٍ وَکَبِیرٍ مُسْتَطَرٌ.

[26] – فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا – ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ یدَبِّرُ الأَمْرَ – یخْرِجُ الْحَی مِنَ الْمَیتِ وَیخْرِجُ الْمَیتَ مِنَ الْحَی وَمَن یدَبِّرُ الأَمْرَ.

[27] – وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاء کُلَّ شَیءٍ حَی – فَأَنزَلْنَا بِهِ الْمَاء فَأَخْرَجْنَا بِهِ مِن کُلِّ الثَّمَرَاتِ.

[28] – کَلِمَةً طَیبَةً کَشَجَرةٍ طَیبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِی السَّمَاء تُؤْتِی أُکُلَهَا کُلَّ حِینٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا وَیضْرِبُ اللّهُ الأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یتَذَکَرُونَ وَمَثلُ کَلِمَةٍ خَبِیثَةٍ کَشَجَرَةٍ خَبِیثَةٍ اجْتُثَّتْ مِن فَوْقِ الأَرْضِ مَا لَهَا مِن قَرَارٍ یثَبِّتُ اللّهُ الَّذِینَ آمَنُواْ بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِی الْحَیاةِ الدُّنْیا وَفِی الآخِرَةِ وَیضِلُّ اللّهُ الظَّالِمِینَ وَیفْعَلُ اللّهُ مَا یشَاء – اللّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَی الْقَیومُ لاَ تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلاَ … وَلاَ یؤُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِی الْعَظِیمُ – إِنَّا أَنزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِیا لَّعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ  – رَسُولٌ مِّنَ اللَّهِ یتْلُو صُحُفًا مُّطَهَّرَةً فِیهَا کُتُبٌ قَیمَةٌ –  فِی صُحُفٍ مُّکَرَّمَةٍ مَّرْفُوعَةٍ مُّطَهَّرَةٍ بِأَیدِی سَفَرَةٍ کِرَامٍ بَرَرَةٍ – وَلَدَینَا کِتَابٌ ینطِقُ بِالْحَقِّ – وَإِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتَابِ لَدَینَا لَعَلِی حَکِیمٌ – عَلَّمَهُ شَدِیدُ الْقُوَى … ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى – فَسُبْحَانَ الَّذِي بِيَدِهِ مَلَكُوتُ كُلِّ شَيْ‌ءٍ – وَمَا تَتْلُو مِنْهُ مِن قُرْآنٍ وَلاَ تَعْمَلُونَ مِنْ عَمَلٍ إِلاَّ کُنَّا عَلَیکُمْ شُهُودًا إِذْ تُفِیضُونَ فِیهِ –  و قد تركت فيكم الثقلين، الثقل الأكبر: كتاب اللّه، أحد طرفيه بيد اللّه و الآخر بيدكم(غرر الاخبار، ص62)‏.

[29] – یدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّمَاء إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ یعْرُجُ إِلَیهِ فِی یوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِّمَّا تَعُدُّونَ – إِلَیهِ یصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یرْفَعُهُ – اِقرَأ وَ ارقَ (قال رسول الله صلی الله علیه و آله).

[30] – لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِینَ إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَیرُ مَمْنُونٍ.

[31] – وَلَهُ الْمَثَلُ الْأَعْلَى – إِلَّا ابْتِغَاء وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى – ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى فَکَانَ قَابَ قَوْسَینِ أَوْ أَدْنَى – سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَى.

[32] – لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ.

[33] – وَاعْتَصِمُواْ بِحَبْلِ اللّهِ جَمِیعًا وَلاَ تَفَرَّقُواْ – فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَىَ لاَ انفِصَامَ لَهَا.

[34] – صِبْغَةَ اللّهِ وَمَنْ أَحْسَنُ مِنَ اللّهِ صِبْغَةً

[35] – اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکَاةٍ فِیهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِی زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ کَأَنَّهَا کَوْکَبٌ دُرِّی یوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَکَةٍ زَیتُونِةٍ لَّا شَرْقِیةٍ وَلَا غَرْبِیةٍ یکَادُ زَیتُهَا یضِیءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُّورٌ عَلَى نُورٍ یهْدِی اللَّهُ لِنُورِهِ مَن یشَاء وَیضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیءٍ عَلِیمٌ.

[36] – وَلِلّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ فَأَینَمَا تُوَلُّواْ فَثَمَّ وَجْهُ اللّهِ إِنَّ اللّهَ وَاسِعٌ عَلِیمٌ – وَمَا تُنفِقُواْ مِنْ خَیرٍ فَلأنفُسِکُمْ وَمَا تُنفِقُونَ إِلاَّ ابْتِغَاء وَجْهِ اللّهِ – إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنکُمْ جَزَاء وَلَا شُکُورًا – فَقُلْ أَسْلَمْتُ وَجْهِی لِلّهِ – إِنِّی وَجَّهْتُ وَجْهِی لِلَّذِی فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ حَنِیفًا وَمَا أَنَاْ مِنَ الْمُشْرِکِینَ – فَأَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ حَنِیفًا فِطْرَةَ اللَّهِ الَّتِی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیهَا لَا تَبْدِیلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذَلِکَ الدِّینُ الْقَیمُ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لَا یعْلَمُونَ. – قال الصادق ع:  نحن الوجه الذي يوتي الله منهم – ای که تویی آینه حق نما، آینگی کرده به هر ماجرا- از دل متاب رخ که توانی جمال حق،  بینی عیان در آینه حق نمای دل –  اتزعم انک جرم صغير و فيک انطوي العالم الاکبر.

.

[37] – لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِینَ إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَیرُ مَمْنُونٍ – وَقُرْآناً فَرَقْنَاهُ لِتَقْرَأَهُ عَلَى النَّاسِ عَلَى مُکْثٍ وَنَزَّلْنَاهُ تَنزِیلاً – تَنزِیلًا مِّمَّنْ خَلَقَ الْأَرْضَ وَالسَّمَاوَاتِ الْعُلَى – وَاضْرِبْ لَهُم مَّثَلَ الْحَیاةِ الدُّنْیا کَمَاء أَنزَلْنَاهُ مِنَ السَّمَاء فَاخْتَلَطَ بِهِ نَبَاتُ الْأَرْضِ – وَأَنزَلَ مِنَ السَّمَاء مَاء فَأَخْرَجْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِّن نَّبَاتٍ شَتَّى – وَهَذَا ذِکْرٌ مُّبَارَکٌ أَنزَلْنَاهُ أَفَأَنتُمْ لَهُ مُنکِرُونَ – وَتَرَى الْأَرْضَ هَامِدَةً فَإِذَا أَنزَلْنَا عَلَیهَا الْمَاء اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ وَأَنبَتَتْ مِن کُلِّ زَوْجٍ بَهِیجٍ – أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاء مَاء فَتُصْبِحُ الْأَرْضُ مُخْضَرَّةً إِنَّ اللَّهَ لَطِیفٌ خَبِیرٌ – وَأَنزَلَ لَکُم مِّنَ السَّمَاء مَاء فَأَنبَتْنَا بِهِ حَدَائِقَ ذَاتَ بَهْجَةٍ – أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنزَلَ مِنَ السَّمَاء مَاء فَأَخْرَجْنَا بِهِ ثَمَرَاتٍ مُّخْتَلِفًا أَلْوَانُهَا – اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَمِنَ الْأَرْضِ مِثْلَهُنَّ یتَنَزَّلُ الْأَمْرُ بَینَهُنَّ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ وَأَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَاطَ بِکُلِّ شَیءٍ عِلْمًا – … .

[38] – یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اسْتَجِیبُواْ لِلّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاکُم لِمَا یحْییکُمْ – وَکُنتُمْ أَمْوَاتاً فَأَحْیاکُمْ ثُمَّ یمِیتُکُمْ ثُمَّ یحْییکُمْ ثُمَّ إِلَیهِ تُرْجَعُونَ – وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاء کُلَّ شَیءٍ حَی – إِنَّکَ لَا تُسْمِعُ الْمَوْتَى وَلَا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعَاء إِذَا وَلَّوْا مُدْبِرِینَ وَمَا أَنتَ بِهَادِی الْعُمْی عَن ضَلَالَتِهِمْ إِن تُسْمِعُ إِلَّا مَن یؤْمِنُ بِآیاتِنَا فَهُم مُّسْلِمُونَ

[39] – رَفِیعُ الدَّرَجَاتِ ذُو الْعَرْشِ یلْقِی الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَن یشَاء مِنْ عِبَادِهِ – وَنَفَخْتُ فِیهِ مِن رُّوحِی

[40] – وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ …. ثُمَّ أَنشَأْنَاهُ خَلْقًا آخَرَ فَتَبَارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِینَ .

[41] – وَإِذْ قَالَ رَبُّکَ لِلْمَلاَئِکَةِ إِنِّی جَاعِلٌ فِی الأَرْضِ خَلِیفَةً … وَعَلَّمَ آدَمَ الأَسْمَاء کُلَّهَا ….قَالَ یا آدَمُ أَنبِئْهُم بِأَسْمَآئِهِمْ … وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلاَئِکَةِ اسْجُدُواْ لآدَمَ فَسَجَدُواْ.

[42] – هَذَا کِتَابُنَا ینطِقُ عَلَیکُم بِالْحَقِّ إِنَّا کُنَّا نَسْتَنسِخُ مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ – قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ رَبِّی لاَ یجَلِّیهَا لِوَقْتِهَا إِلاَّ هُو – َ وَمَا تَحْمِلُ مِنْ أُنثَى وَلَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلْمِهِ وَمَا یعَمَّرُ مِن مُّعَمَّرٍ وَلَا ینقَصُ مِنْ عُمُرِهِ إِلَّا فِی کِتَابٍ إِنَّ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یسِیرٌ – وَکُلُّ شَیءٍ فَعَلُوهُ فِی الزُّبُرِ وَکُلُّ صَغِیرٍ وَکَبِیرٍ مُسْتَطَرٌ – مَا أَصَابَ مِن مُّصِیبَةٍ فِی الْأَرْضِ وَلَا فِی أَنفُسِکُمْ إِلَّا فِی کِتَابٍ مِّن قَبْلِ أَن نَّبْرَأَهَا إِنَّ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یسِیرٌ.

[43] – وَإِذْ أَخَذَ رَبُّکَ مِن بَنِی آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّیتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَلَسْتَ بِرَبِّکُمْ قَالُواْ بَلَى شَهِدْنَا أَن تَقُولُواْ یوْمَ الْقِیامَةِ إِنَّا کُنَّا عَنْ هَذَا غَافِلِینَ.

[44] – هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنسَانِ حِینٌ مِّنَ الدَّهْرِ لَمْ یکُن شَیئًا مَّذْکُورًا – وَقَدْ خَلَقْتُکَ مِن قَبْلُ وَلَمْ تَکُ شَیئًا – أَوَلَا یذْکُرُ الْإِنسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِن قَبْلُ وَلَمْ یکُ شَیئًا.

[45] – وَإِن مِّن شَیءٍ إِلاَّ عِندَنَا خَزَائِنُهُ وَمَا نُنَزِّلُهُ إِلاَّ بِقَدَرٍ مَّعْلُومٍ – أَلَا یعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ – وَعِندَهُ مَفَاتِحُ الْغَیبِ لاَ یعْلَمُهَا إِلاَّ هُوَ وَیعْلَمُ مَا فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَا تَسْقُطُ مِن وَرَقَةٍ إِلاَّ یعْلَمُهَا وَلاَ حَبَّةٍ فِی ظُلُمَاتِ الأَرْضِ وَلاَ رَطْبٍ وَلاَ یابِسٍ إِلاَّ فِی کِتَابٍ مُّبِینٍ – إِلَّا فِی کِتَابٍ مِّن قَبْلِ أَن نَّبْرَأَهَا إِنَّ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یسِیرٌ – امام هادی علیه السلام: لَمْ یزَلِ اللهُ عَالِماً بِالْأَشْیاءِ قَبْلَ أَنْ یخْلُقَ الْأَشْیاءَ کعِلْمِهِ بِالْأَشْیاءِ بَعْدَ مَا خَلَقَ الْأَشْیاءَ – لَهُ مَقَالِیدُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ.

[46] – إِنَّمَا قَوْلُنَا لِشَیءٍ إِذَا أَرَدْنَاهُ أَن نَّقُولَ لَهُ کُن فَیکُونُ.

[47] – وَإِذَا فَعَلُواْ فَاحِشَةً قَالُواْ وَجَدْنَا عَلَیهَا آبَاءنَا وَاللّهُ أَمَرَنَا بِهَا قُلْ إِنَّ اللّهَ لاَ یأْمُرُ بِالْفَحْشَاء أَتَقُولُونَ عَلَى اللّهِ مَا لاَ تَعْلَمُونَ قُلْ أَمَرَ رَبِّی بِالْقِسْطِ – ذَلِکَ بِمَا قَدَّمَتْ أَیدِیکُمْ وَأَنَّ اللّهَ لَیسَ بِظَلاَّمٍ لِّلْعَبِیدِ – مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ أَسَاء فَعَلَیهَا وَمَا رَبُّکَ بِظَلَّامٍ لِّلْعَبِیدِ – یوْمَئِذٍ یصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِّیرَوْا أَعْمَالَهُمْ فَمَن یعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیرًا یرَهُ وَمَن یعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یرَهُ – …

[48] – وَلَوْ شَاء اللّهُ مَا اقْتَتَلُواْ وَلَکِنَّ اللّهَ یفْعَلُ مَا یرِیدُ – وَمَا کَانَ لِنَفْسٍ أَنْ تَمُوتَ إِلاَّ بِإِذْنِ الله کِتَابًا مُّؤَجَّلاً – وَلَوْ شَاء اللّهُ مَا أَشْرَکُواْ وَمَا جَعَلْنَاکَ عَلَیهِمْ حَفِیظًا وَمَا أَنتَ عَلَیهِم بِوَکِیلٍ – وَلَوْ شَاء اللّهُ مَا فَعَلُوهُ – فَلَوْ شَاء لَهَدَاکُمْ أَجْمَعِینَ – قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِندَ رَبِّی لاَ یجَلِّیهَا لِوَقْتِهَا إِلاَّ هُوَ – لِّیقْضِی اللّهُ أَمْراً کَانَ مَفْعُولاً – قُل لَّن یصِیبَنَا إِلاَّ مَا کَتَبَ اللّهُ لَنَا هُوَ مَوْلاَنَا – وَلَوْ شَاء رَبُّکَ لآمَنَ مَن فِی الأَرْضِ کُلُّهُمْ جَمِیعًا – وَمَا کَانَ لِنَفْسٍ أَن تُؤْمِنَ إِلاَّ بِإِذْنِ اللّهِ – وَکَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا – وَکَانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَرًا مَّقْدُورًا – وَمَا تَحْمِلُ مِنْ أُنثَى وَلَا تَضَعُ إِلَّا بِعِلْمِهِ وَمَا یعَمَّرُ مِن مُّعَمَّرٍ وَلَا ینقَصُ مِنْ عُمُرِهِ إِلَّا فِی کِتَابٍ إِنَّ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یسِیرٌ – وَکُلُّ شَیءٍ فَعَلُوهُ فِی الزُّبُرِ وَکُلُّ صَغِیرٍ وَکَبِیرٍ مُسْتَطَرٌ – مَا أَصَابَ مِن مُّصِیبَةٍ فِی الْأَرْضِ وَلَا فِی أَنفُسِکُمْ إِلَّا فِی کِتَابٍ مِّن قَبْلِ أَن نَّبْرَأَهَا إِنَّ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یسِیرٌ لِکَیلَا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَکُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاکُمْ – وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن یشَاء اللَّهُ – …

[49] – إِن تُصِبْکَ حَسَنَةٌ تَسُؤْهُمْ وَإِن تُصِبْکَ مُصِیبَةٌ یقُولُواْ قَدْ أَخَذْنَا أَمْرَنَا مِن قَبْلُ وَیتَوَلَّواْ وَّهُمْ فَرِحُونَ قُل لَّن یصِیبَنَا إِلاَّ مَا کَتَبَ اللّهُ لَنَا هُوَ مَوْلاَنَا وَعَلَى اللّهِ فَلْیتَوَکَلِ الْمُؤْمِنُونَ – لِّیقْضِی اللّهُ أَمْراً کَانَ مَفْعُولاً لِّیهْلِکَ مَنْ هَلَکَ عَن بَینَةٍ وَیحْیى مَنْ حَی عَن بَینَةٍ –  وَکَانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَرًا مَّقْدُورًا – إِنَّ هَذِهِ تَذْکِرَةٌ فَمَن شَاء اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلًا وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن یشَاء اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا – فَأَینَ تَذْهَبُونَ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِّلْعَالَمِینَ لِمَن شَاء مِنکُمْ أَن یسْتَقِیمَ وَمَا تَشَاؤُونَ إِلَّا أَن یشَاء اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ

[50] – قُلْتَ مَا شَاء اللَّهُ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ – عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: قَالَ اللَّهُ تَعَالَى لِنَبِیِّهِ ص لَیْلَةَ الْمِعْرَاجِ أَعْطَیْتُکَ کَلِمَتَیْنِ مِنْ خَزَائِنِ عَرْشِی لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ وَ لَا مَنْجَى مِنْکَ إِلَّا إِلَیْک – قال رسول الله صلی الله علیه و آله: لا حَولَ عَن مَعصِیةِ الله ِ إلّا بِقُوَّةِ الله ِ، ولا قُوَّةَ عَلی طاعَةِ الله ِ إلّا بِعَونِ الله – قال رسول الله صلی الله علیه و آله: إذا قالَ العَبدُ: «لا حَولَ ولا قُوَّةَ إلّا بِالله» فَقَد فَوَّضَ أمرَهُ إلَی الله، وحَقٌّ عَلَی الله أن یکفِیهُ – قال امیرالمومنین علیه السلام: وَ قَدْ سُئِلَ عَنْ مَعْنَى قَوْلِهِمْ “لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ”: إِنَّا لَا نَمْلِكُ مَعَ اللَّهِ شَيْئاً، وَ لَا نَمْلِكُ إِلَّا مَا مَلَّكَنَا؛ فَمَتَى مَلَّكَنَا مَا هُوَ أَمْلَكُ بِهِ مِنَّا كَلَّفَنَا، وَ مَتَى أَخَذَهُ مِنَّا وَضَعَ تَكْلِيفَهُ عَنَّا.

[51] – وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَیرِ لَشَدِیدٌ – وَلَوْ کُنتُ أَعْلَمُ الْغَیبَ لاَسْتَکْثَرْتُ مِنَ الْخَیرِ.

[52] – إِنَّ هَذَا أَخِی لَهُ تِسْعٌ وَتِسْعُونَ نَعْجَةً وَلِی نَعْجَةٌ وَاحِدَةٌ فَقَالَ أَکْفِلْنِیهَا وَعَزَّنِی فِی الْخِطَابِ.

[53] – وَمَهَّدتُّ لَهُ تَمْهِیدًا – وَالسَّمَاء بَنَینَاهَا بِأَیدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ – أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا.

[54] – مَن کَفَرَ فَعَلَیهِ کُفْرُهُ وَمَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِأَنفُسِهِمْ یمْهَدُونَ.

[55] – إِنَّ هَذَا أَخِی لَهُ تِسْعٌ وَتِسْعُونَ نَعْجَةً وَلِی نَعْجَةٌ وَاحِدَةٌ فَقَالَ أَکْفِلْنِیهَا وَعَزَّنِی فِی الْخِطَابِ.

[56] – وَشَدَدْنَا مُلْکَهُ وَآتَینَاهُ الْحِکْمَةَ وَفَصْلَ الْخِطَابِ – وَعَزَّنِی فِی الْخِطَابِ – جَزَاء مِّن رَّبِّکَ عَطَاء حِسَابًا رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَینَهُمَا الرحْمَنِ لَا یمْلِکُونَ مِنْهُ خِطَابًا.

[57] – ذَلِکُمْ خَیرٌ لَّکُمْ – فَهُوَ خَیرٌ لَّکُمْ – قُلْ بِفَضْلِ اللّهِ وَبِرَحْمَتِهِ فَبِذَلِکَ فَلْیفْرَحُواْ هُوَ خَیرٌ مِّمَّا یجْمَعُونَ – مَّن ذَا الَّذِی یقْرِضُ اللّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَیضَاعِفَهُ لَهُ أَضْعَافًا کَثِیرَةً وَاللّهُ یقْبِضُ وَیبْسُطُ وَإِلَیهِ تُرْجَعُونَ – لَئِن شَکَرْتُمْ لأَزِیدَنَّکُمْ .

[58] – فَلَهُ أَسْلِمُوا وَبَشِّرِ الْمُخْبِتِینَ الَّذِینَ إِذَا ذُکِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَالصَّابِرِینَ عَلَى مَا أَصَابَهُمْ وَالْمُقِیمِی الصَّلَاةِ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ ینفِقُونَ.

[59] – وَأُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبَادِ.

[60] – وَلَا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَن ذِکْرِنَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ وَکَانَ أَمْرُهُ فُرُطًا. – وَلَکِنَّهُ أَخْلَدَ إِلَى الأَرْضِ وَاتَّبَعَ هَوَاهُ – أَنَّمَا یتَّبِعُونَ أَهْوَاءهُمْ وَمَنْ أَضَلُّ مِمَّنِ اتَّبَعَ هَوَاهُ بِغَیرِ هُدًى مِّنَ اللَّهِ – وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَتَرْدَى.

[61] – هَذَا کِتَابُنَا ینطِقُ عَلَیکُم بِالْحَقِّ إِنَّا کُنَّا نَسْتَنسِخُ مَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ – وَکُلُّ شَیءٍ فَعَلُوهُ فِی الزُّبُرِ وَکُلُّ صَغِیرٍ وَکَبِیرٍ مُسْتَطَرٌ.

[62] – وَکَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا – وَکَانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَرًا مَّقْدُورًا – حَتَّى جَاء الْحَقُّ وَظَهَرَ أَمْرُ اللّهِ – قَالَ لاَ عَاصِمَ الْیوْمَ مِنْ أَمْرِ اللّهِ – لَهُ مُعَقِّبَاتٌ مِّن بَینِ یدَیهِ وَمِنْ خَلْفِهِ یحْفَظُونَهُ مِنْ أَمْرِ اللّهِ – أَتَى أَمْرُ اللّهِ فَلاَ تَسْتَعْجِلُوهُ – رَفِیعُ الدَّرَجَاتِ ذُو الْعَرْشِ یلْقِی الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَن یشَاء مِنْ عِبَادِهِ.

[63] – هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ – فَلَمَّا تَجَلَّى رَبُّهُ لِلْجَبَلِ جَعَلَهُ دَکًا – فَأَینَمَا تُوَلُّواْ فَثَمَّ وَجْهُ اللّهِ – وَیبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ.

[64] – رَفِیعُ الدَّرَجَاتِ ذُو الْعَرْشِ یلْقِی الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَن یشَاء مِنْ عِبَادِهِ – وَنَفَخْتُ فِیهِ مِن رُّوحِی – ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ یدَبِّرُ الأَمْرَ – یخْرِجُ الْحَی مِنَ الْمَیتِ وَیخْرِجُ الْمَیتَ مِنَ الْحَی وَمَن یدَبِّرُ الأَمْرَ

[65] – فَمَن یرِدِ اللّهُ أَن یهْدِیهُ یشْرَحْ صَدْرَهُ لِلإِسْلاَمِ وَمَن یرِدْ أَن یضِلَّهُ یجْعَلْ صَدْرَهُ ضَیقًا حَرَجًا کَأَنَّمَا یصَّعَّدُ فِی السَّمَاء – قُلْ إِن تُخْفُواْ مَا فِی صُدُورِکُمْ أَوْ تُبْدُوهُ یعْلَمْهُ اللّهُ وَیعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ وَاللّهُ عَلَى کُلِّ شَیءٍ قَدِیرٌ یوْمَ تَجِدُ کُلُّ نَفْسٍ مَّا عَمِلَتْ مِنْ خَیرٍ مُّحْضَرًا وَمَا عَمِلَتْ مِن سُوَءٍ تَوَدُّ لَوْ أَنَّ بَینَهَا وَبَینَهُ أَمَدًا بَعِیدًا وَیحَذِّرُکُمُ اللّهُ نَفْسَهُ وَاللّهُ رَؤُوفُ بِالْعِبَادِ – قَدْ بَدَتِ الْبَغْضَاء مِنْ أَفْوَاهِهِمْ وَمَا تُخْفِی صُدُورُهُمْ أَکْبَرُ – وَلِیبْتَلِی اللّهُ مَا فِی صُدُورِکُمْ وَلِیمَحَّصَ مَا فِی قُلُوبِکُمْ وَاللّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ – وَنَزَعْنَا مَا فِی صُدُورِهِم مِّنْ غِلٍّ – وَیشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُّؤْمِنِینَ – وَشِفَاء لِّمَا فِی الصُّدُورِ – یعْلَمُ مَا یسِرُّونَ وَمَا یعْلِنُونَ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ – یولِجُ اللَّیلَ فِی النَّهَارِ وَیولِجُ النَّهَارَ فِی اللَّیلِ وَهُوَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ – وَحُصِّلَ مَا فِی الصُّدُورِ – الَّذِی یوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ – وَیشْهِدُ اللّهَ عَلَى مَا فِی قَلْبِهِ – شَهِدَ اللّهُ أَنَّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ.

[66] – وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ یحُولُ بَینَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ.

[67] – إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ البَصِیرُ – وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ – لاَّ تُدْرِکُهُ الأَبْصَارُ وَهُوَ یدْرِکُ الأَبْصَارَ وَهُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ – وَعَلَّمَ آدَمَ الأَسْمَاء کُلَّهَا –  سُبْحَانَکَ لاَ عِلْمَ لَنَا إِلاَّ مَا عَلَّمْتَنَا إِنَّکَ أَنتَ الْعَلِیمُ الْحَکِیمُ.

[68] – وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ.

[69] – وَمَا رَمَیتَ إِذْ رَمَیتَ وَلَکِنَّ اللّهَ رَمَى – وَقَدْ مَکَرُواْ مَکْرَهُمْ وَعِندَ اللّهِ مَکْرُهُمْ.

[70] – فَأَینَمَا تُوَلُّواْ فَثَمَّ وَجْهُ اللّهِ – کُلُّ مَنْ عَلَیهَا فَانٍ وَیبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ.

[71] – وَلَقَدْ کَرَّمْنَا بَنِی آدَمَ وَحَمَلْنَاهُمْ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَرَزَقْنَاهُم مِّنَ الطَّیبَاتِ.

[72] – ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ یدَبِّرُ الأَمْرَ – ُوَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ یعْلَمُ مَا یلِجُ فِی الْأَرْضِ وَمَا یخْرُجُ مِنْهَا وَمَا ینزِلُ مِنَ السَّمَاء وَمَا یعْرُجُ فِیهَا وَهُوَ مَعَکُمْ أَینَ مَا کُنتُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ.

[73] – وَفِی السَّمَاء رِزْقُکُمْ وَمَا تُوعَدُونَ فَوَرَبِّ السَّمَاء وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِّثْلَ مَا أَنَّکُمْ تَنطِقُونَ.

[74] – سُبْحَانَکَ لاَ عِلْمَ لَنَا إِلاَّ مَا عَلَّمْتَنَا إِنَّکَ أَنتَ الْعَلِیمُ الْحَکِیمُ.

[75] – وَعَلَّمَکَ مَا لَمْ تَکُنْ تَعْلَمُ – وَ ما مِنْ دَابَّةٍ فِی الْأَرْضِ إِلاَّ عَلَی اللَّهِ رِزْقُها – وَاللّهُ خَلَقَکُمْ ثُمَّ یتَوَفَّاکُمْ وَمِنکُم مَّن یرَدُّ إِلَى أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِکَی لاَ یعْلَمَ بَعْدَ عِلْمٍ شَیئًا إِنَّ اللّهَ عَلِیمٌ قَدِیرٌ.

[76] – وَلِیبْتَلِی اللّهُ مَا فِی صُدُورِکُمْ وَلِیمَحَّصَ مَا فِی قُلُوبِکُمْ وَاللّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُور – أَحَسِبَ النَّاسُ أَن یتْرَکُوا أَن یقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا یفْتَنُونَ وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِینَ مِن قَبْلِهِمْ فَلَیعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِینَ صَدَقُوا وَلَیعْلَمَنَّ الْکَاذِبِینَ – فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَلَكِنَّ اللّهَ قَتَلَهُمْ وَمَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَكِنَّ اللّهَ رَمَى وَلِيُبْلِيَ الْمُؤْمِنِينَ مِنْهُ بَلاء حَسَنًا.

[77] – وَمَهَّدتُّ لَهُ تَمْهِیدًا – وَالسَّمَاء بَنَینَاهَا بِأَیدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ – أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا.

[78] – إِنَّ اللّهَ یضِلُّ مَن یشَاء وَیهْدِی إِلَیهِ مَنْ أَنَابَ – مَن یهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِی وَمَن یضْلِلْ فَلَن تَجِدَ لَهُ وَلِیا مُّرْشِدًا – إِنَّ الشَّیطَانَ لَکُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا إِنَّمَا یدْعُو حِزْبَهُ لِیکُونُوا مِنْ أَصْحَابِ السَّعِیرِ الَّذِینَ کَفَرُوا لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ کَبِیرٌ أَفَمَن زُینَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ فَرَآهُ حَسَنًا فَإِنَّ اللَّهَ یضِلُّ مَن یشَاء وَیهْدِی مَن یشَاء فَلَا تَذْهَبْ نَفْسُکَ عَلَیهِمْ حَسَرَاتٍ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِمَا یصْنَعُونَ.

[79] – وَرَفَعَ بَعْضَکُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِّیبْلُوَکُمْ فِی مَا آتَاکُمْ – وَلِیبْتَلِی اللّهُ مَا فِی صُدُورِکُمْ وَلِیمَحَّصَ مَا فِی قُلُوبِکُمْ وَاللّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُور.

[80] – وَرَفَعَ بَعْضَهُمْ دَرَجَاتٍ – هُمْ دَرَجَاتٌ عِندَ اللّهِ – دَرَجَاتٍ مِّنْهُ وَمَغْفِرَةً وَرَحْمَةً – نَرْفَعُ دَرَجَاتٍ مَّن نَّشَاء – وَلِکُلٍّ دَرَجَاتٌ مِّمَّا عَمِلُواْ – لَّهُمْ دَرَجَاتٌ عِندَ رَبِّهِمْ – نَرْفَعُ دَرَجَاتٍ مِّن نَّشَاء وَفَوْقَ کُلِّ ذِی عِلْمٍ عَلِیمٌ – انظُرْ کَیفَ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْضٍ وَلَلآخِرَةُ أَکْبَرُ دَرَجَاتٍ وَأَکْبَرُ تَفْضِیلاً – فَأُوْلَئِکَ لَهُمُ الدَّرَجَاتُ الْعُلَى – رَفِیعُ الدَّرَجَاتِ ذُو الْعَرْشِ یلْقِی الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَن یشَاء مِنْ عِبَادِهِ لِینذِرَ یوْمَ التَّلَاقِ – یرْفَعِ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ وَالَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ – خافِضَةٌ رافِعَةٌ.

[81] – إِنَّ الْمُنَافِقِینَ فِی الدَّرْکِ الأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ – وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ – کَلَّا إِنَّهَا لَظَى – مَا سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ – کَلَّا لَینبَذَنَّ فِی الْحُطَمَةِ – فَأُمُّهُ هَاوِیةٌ – وَسَیصْلَوْنَ سَعِیرًا –  إِنَّ جَهَنَّمَ کَانَتْ مِرْصَادًا.

[82] – وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ – إِنَّ رَبَّکُمُ اللّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ فِی سِتَّةِ أَیامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ یدَبِّرُ الأَمْرَ …. ذَلِکُمُ اللّهُ رَبُّکُمْ.

[83] – ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ یدَبِّرُ الأَمْرَ مَا مِن شَفِیعٍ إِلاَّ مِن بَعْدِ إِذْنِهِ – رَفِیعُ الدَّرَجَاتِ ذُو الْعَرْشِ یلْقِی الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَن یشَاء مِنْ عِبَادِهِ – ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ یعْلَمُ مَا یلِجُ فِی الْأَرْضِ وَمَا یخْرُجُ مِنْهَا وَمَا ینزِلُ مِنَ السَّمَاء وَمَا یعْرُجُ فِیهَا وَهُوَ مَعَکُمْ أَینَ مَا کُنتُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ – ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ یغْشِی اللَّیلَ النَّهَارَ یطْلُبُهُ حَثِیثًا وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالنُّجُومَ مُسَخَّرَاتٍ بِأَمْرِهِ أَلاَ لَهُ الْخَلْقُ وَالأَمْرُ – ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ کُلٌّ یجْرِی لأَجَلٍ مُّسَمًّى یدَبِّرُ الأَمْرَ یفَصِّلُ الآیاتِ – ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ الرَّحْمَنُ فَاسْأَلْ بِهِ خَبِیرًا – إِنِّی وَجَدتُّ امْرَأَةً تَمْلِکُهُمْ وَأُوتِیتْ مِن کُلِّ شَیءٍ وَلَهَا عَرْشٌ عَظِیمٌ

[84] – إِنِّی وَجَدتُّ امْرَأَةً تَمْلِکُهُمْ وَأُوتِیتْ مِن کُلِّ شَیءٍ وَلَهَا عَرْشٌ عَظِیمٌ.

[85] – قَالُوا نَحْنُ أُوْلُوا قُوَّةٍ وَأُولُوا بَأْسٍ شَدِیدٍ وَالْأَمْرُ إِلَیکِ فَانظُرِی مَاذَا تَأْمُرِینَ.

[86] – إِنِّی وَجَدتُّ امْرَأَةً تَمْلِکُهُمْ وَأُوتِیتْ مِن کُلِّ شَیءٍ وَلَهَا عَرْشٌ عَظِیمٌ.

[87] – قَالَتْ یا أَیهَا المَلَأُ أَفْتُونِی فِی أَمْرِی مَا کُنتُ قَاطِعَةً أَمْرًا حَتَّى تَشْهَدُونِ.

[88] – قَالَتْ یا أَیهَا المَلَأُ إِنِّی أُلْقِی إِلَی کِتَابٌ کَرِیمٌ إِنَّهُ مِن سُلَیمَانَ وَإِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ أَلَّا تَعْلُوا عَلَی وَأْتُونِی مُسْلِمِینَ قَالَتْ یا أَیهَا المَلَأُ أَفْتُونِی فِی أَمْرِی مَا کُنتُ قَاطِعَةً أَمْرًا حَتَّى تَشْهَدُونِ قَالُوا نَحْنُ أُوْلُوا قُوَّةٍ وَأُولُوا بَأْسٍ شَدِیدٍ وَالْأَمْرُ إِلَیکِ فَانظُرِی مَاذَا تَأْمُرِینَ قَالَتْ إِنَّ الْمُلُوکَ إِذَا دَخَلُوا قَرْیةً أَفْسَدُوهَا وَجَعَلُوا أَعِزَّةَ أَهْلِهَا أَذِلَّةً وَکَذَلِکَ یفْعَلُونَ وَإِنِّی مُرْسِلَةٌ إِلَیهِم بِهَدِیةٍ فَنَاظِرَةٌ بِمَ یرْجِعُ الْمُرْسَلُونَ

[89] – الإمامُ الباقرُ عليه السلام: إنَّ اسمَ اللّه ِ الأعظَمَ على ثلاثةٍ و سَبعينَ حَرفا، و إنّما كانَ عندَ آصَفَ مِنها حَرفٌ واحِدٌ فَتَكَلَّمَ بهِ فَخَسَفَ بِالأرضِ ما بَينَهُ و بينَ سَرِيرِ بِلقِيسَ حتّى تَناوَلَ السَّرِيرَ بِيَدِهِ، ثُمّ عادَتِ الأرضُ كما كانَت أسرَعَ مِن طَرفَةِ العَينِ، و نحنُ عِندَنا مِنَ الاسمِ الأعظَمِ اثنانِ و سَبعونَ حَرفا، و حَرفٌ عِندَ اللّه ِ تَبارَكَ و تعالى استَأثَرَ بهِ في عِلمِ الغَيبِ عِندَهُ، و لا حَولَ و لا قُوَّةَ إلاّ بِاللّه ِ العَلِيِّ العظيمِ .[بحار الأنوار: 14/113/5.]

[90] – قَالَ یا أَیهَا المَلَأُ أَیکُمْ یأْتِینِی بِعَرْشِهَا قَبْلَ أَن یأْتُونِی مُسْلِمِینَ قَالَ عِفْریتٌ مِّنَ الْجِنِّ أَنَا آتِیکَ بِهِ قَبْلَ أَن تَقُومَ مِن مَّقَامِکَ وَإِنِّی عَلَیهِ لَقَوِی أَمِینٌ  قَالَ الَّذِی عِندَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْکِتَابِ أَنَا آتِیکَ بِهِ قَبْلَ أَن یرْتَدَّ إِلَیکَ طَرْفُکَ فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِندَهُ قَالَ هَذَا مِن فَضْلِ رَبِّی لِیبْلُوَنِی أَأَشْکُرُ أَمْ أَکْفُرُ وَمَن شَکَرَ فَإِنَّمَا یشْکُرُ لِنَفْسِهِ وَمَن کَفَرَ فَإِنَّ رَبِّی غَنِی کَرِیمٌ َ

[91] – وَلَقَدْ آتَینَا دَاوُودَ وَسُلَیمَانَ عِلْمًا وَقَالَا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی فَضَّلَنَا عَلَى کَثِیرٍ مِّنْ عِبَادِهِ الْمُؤْمِنِینَ وَوَرِثَ سُلَیمَانُ دَاوُودَ وَقَالَ یا أَیهَا النَّاسُ عُلِّمْنَا مَنطِقَ الطَّیرِ وَأُوتِینَا مِن کُلِّ شَیءٍ إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَضْلُ الْمُبِینُ وَحُشِرَ لِسُلَیمَانَ جُنُودُهُ مِنَ الْجِنِّ وَالْإِنسِ وَالطَّیرِ فَهُمْ یوزَعُونَ – وَلِسُلَیمَانَ الرِّیحَ عَاصِفَةً تَجْرِی بِأَمْرِهِ إِلَى الْأَرْضِ الَّتِی بَارَکْنَا فِیهَا وَکُنَّا بِکُلِّ شَیءٍ عَالِمِینَ وَمِنَ الشَّیاطِینِ مَن یغُوصُونَ لَهُ وَیعْمَلُونَ عَمَلًا دُونَ ذَلِکَ وَکُنَّا لَهُمْ حَافِظِینَ – وَلِسُلَیمَانَ الرِّیحَ غُدُوُّهَا شَهْرٌ وَرَوَاحُهَا شَهْرٌ وَأَسَلْنَا لَهُ عَینَ الْقِطْرِ وَمِنَ الْجِنِّ مَن یعْمَلُ بَینَ یدَیهِ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَمَن یزِغْ مِنْهُمْ عَنْ أَمْرِنَا نُذِقْهُ مِنْ عَذَابِ السَّعِیرِ یعْمَلُونَ لَهُ مَا یشَاء مِن مَّحَارِیبَ وَتَمَاثِیلَ وَجِفَانٍ کَالْجَوَابِ وَقُدُورٍ رَّاسِیاتٍ اعْمَلُوا آلَ دَاوُودَ شُکْرًا وَقَلِیلٌ مِّنْ عِبَادِی الشَّکُورُ فَلَمَّا قَضَینَا عَلَیهِ الْمَوْتَ مَا دَلَّهُمْ عَلَى مَوْتِهِ إِلَّا دَابَّةُ الْأَرْضِ تَأْکُلُ مِنسَأَتَهُ فَلَمَّا خَرَّ تَبَینَتِ الْجِنُّ أَن لَّوْ کَانُوا یعْلَمُونَ الْغَیبَ مَا لَبِثُوا فِی الْعَذَابِ الْمُهِینِ.

[92] – إِنِّی وَجَدتُّ امْرَأَةً تَمْلِکُهُمْ وَأُوتِیتْ مِن کُلِّ شَیءٍ وَلَهَا عَرْشٌ عَظِیمٌ … اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ – ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ- فَإِن تَوَلَّوْاْ فَقُلْ حَسْبِی اللّهُ لا إِلَهَ إِلاَّ هُوَ عَلَیهِ تَوَکَلْتُ وَهُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ – ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ یدَبِّرُ الأَمْرَ مَا مِن شَفِیعٍ إِلاَّ مِن بَعْدِ إِذْنِهِ ذَلِکُمُ اللّهُ رَبُّکُمْ فَاعْبُدُوهُ – فَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا یصِفُونَ – فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْکَرِیمِ – ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ الرَّحْمَنُ فَاسْأَلْ بِهِ خَبِیرًا – رَفِیعُ الدَّرَجَاتِ ذُو الْعَرْشِ … یوْمَ هُم بَارِزُونَ لَا یخْفَى عَلَى اللَّهِ مِنْهُمْ شَیءٌ لِّمَنِ الْمُلْکُ الْیوْمَ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ – ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ یعْلَمُ مَا یلِجُ فِی الْأَرْضِ وَمَا یخْرُجُ مِنْهَا وَمَا ینزِلُ مِنَ السَّمَاء وَمَا یعْرُجُ فِیهَا وَهُوَ مَعَکُمْ أَینَ مَا کُنتُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الأمُورُ یولِجُ اللَّیلَ فِی النَّهَارِ وَیولِجُ النَّهَارَ فِی اللَّیلِ وَهُوَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ – اللّهُ الَّذِی رَفَعَ السَّمَاوَاتِ بِغَیرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ کُلٌّ یجْرِی لأَجَلٍ مُّسَمًّى یدَبِّرُ الأَمْر – الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى.

[93] – قَالَ نَکِرُوا لَهَا عَرْشَهَا نَنظُرْ أَتَهْتَدِی أَمْ تَکُونُ مِنَ الَّذِینَ لَا یهْتَدُونَ.

[94] – یعْلَمُونَ ظَاهِرًا مِّنَ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَهُمْ عَنِ الْآخِرَةِ هُمْ غَافِلُونَ – وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیهِ مِنکُمْ وَلَکِن لَّا تُبْصِرُونَ – وَلَلَبَسْنا عَلَیهِم ما یَلْبِسُون – أَمْ لَهُمْ أَعْینٌ یبْصِرُونَ بِهَا – وَإِن تَدْعُوهُمْ إِلَى الْهُدَى لاَ یسْمَعُواْ وَتَرَاهُمْ ینظُرُونَ إِلَیکَ وَهُمْ لاَ یبْصِرُونَ – وَإِذْ أَخَذَ رَبُّکَ مِن بَنِی آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّیتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَلَسْتَ بِرَبِّکُمْ قَالُواْ بَلَى شَهِدْنَا أَن تَقُولُواْ یوْمَ الْقِیامَةِ إِنَّا کُنَّا عَنْ هَذَا غَافِلِینَ – لَهُمْ قُلُوبٌ لاَّ یفْقَهُونَ بِهَا وَلَهُمْ أَعْینٌ لاَّ یبْصِرُونَ بِهَا وَلَهُمْ آذَانٌ لاَّ یسْمَعُونَ بِهَا أُوْلَئِکَ کَالأَنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُوْلَئِکَ هُمُ الْغَافِلُونَ- إَنَّ الَّذِینَ لاَ یرْجُونَ لِقَاءنَا وَرَضُواْ بِالْحَیاةِ الدُّنْیا وَاطْمَأَنُّواْ بِهَا وَالَّذِینَ هُمْ عَنْ آیاتِنَا غَافِلُونَ – قَالَ نَکِرُوا لَهَا عَرْشَهَا نَنظُرْ أَتَهْتَدِی أَمْ تَکُونُ مِنَ الَّذِینَ لَا یهْتَدُونَ – نَحْنُ نَقُصُّ عَلَیکَ أَحْسَنَ الْقَصَصِ بِمَا أَوْحَینَا إِلَیکَ هَذَا الْقُرْآنَ وَإِن کُنتَ مِن قَبْلِهِ لَمِنَ الْغَافِلِینَ – أُولَئِکَ الَّذِینَ طَبَعَ اللّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَسَمْعِهِمْ وَأَبْصَارِهِمْ وَأُولَئِکَ هُمُ الْغَافِلُونَ – وَاصْبِرْ نَفْسَکَ مَعَ الَّذِینَ یدْعُونَ رَبَّهُم بِالْغَدَاةِ وَالْعَشِی یرِیدُونَ وَجْهَهُ وَلَا تَعْدُ عَینَاکَ عَنْهُمْ تُرِیدُ زِینَةَ الْحَیاةِ الدُّنْیا وَلَا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَن ذِکْرِنَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ وَکَانَ أَمْرُهُ فُرُطًا – فَإِذَا هِی شَاخِصَةٌ أَبْصَارُ الَّذِینَ کَفَرُوا یا وَیلَنَا قَدْ کُنَّا فِی غَفْلَةٍ مِّنْ هَذَا بَلْ کُنَّا ظَالِمِینَ – لَقَدْ کُنتَ فِی غَفْلَةٍ مِّنْ هَذَا فَکَشَفْنَا عَنکَ غِطَاءکَ فَبَصَرُکَ الْیوْمَ حَدِیدٌ- قَدْ جَاءکُم بَصَآئِرُ مِن رَّبِّکُمْ فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ عَمِی فَعَلَیهَا وَمَا أَنَاْ عَلَیکُم بِحَفِیظٍ – وَجَعَلْنَا آیةَ النَّهَارِ مُبْصِرَةً – لَبِثُوا لَهُ غَیبُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ أَبْصِرْ بِهِ وَأَسْمِعْ – أَسْمِعْ بِهِمْ وَأَبْصِرْ یوْمَ یأْتُونَنَا لَکِنِ الظَّالِمُونَ الْیوْمَ فِی ضَلَالٍ مُّبِینٍ – قَالَ بَصُرْتُ بِمَا لَمْ یبْصُرُوا بِهِ – أَفَلَا تُبْصِرُونَ – وَزَینَ لَهُمُ الشَّیطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِیلِ وَکَانُوا مُسْتَبْصِرِینَ – وَجَعَلْنَا مِن بَینِ أَیدِیهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَینَاهُمْ فَهُمْ لاَ یبْصِرُونَ – وَلَوْ نَشَاء لَطَمَسْنَا عَلَى أَعْینِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّى یبْصِرُونَ – وَجَعَلَ عَلَى بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَن یهْدِیهِ مِن بَعْدِ اللَّهِ – فَلَا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ وَمَا لَا تُبْصِرُونَ – أَم بِظَاهِرٍ مِّنَ الْقَوْلِ بَلْ زُینَ لِلَّذِینَ کَفَرُواْ مَکْرُهُمْ وَصُدُّواْ عَنِ السَّبِیلِ وَمَن یضْلِلِ اللّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ – وَأَسْبَغَ عَلَیکُمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَةً وَبَاطِنَةً وَمِنَ النَّاسِ مَن یجَادِلُ فِی اللَّهِ بِغَیرِ عِلْمٍ وَلَا هُدًى وَلَا کِتَابٍ مُّنِیرٍ – هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ- یوْمَ یقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ لِلَّذِینَ آمَنُوا انظُرُونَا نَقْتَبِسْ مِن نُّورِکُمْ قِیلَ ارْجِعُوا وَرَاءکُمْ فَالْتَمِسُوا نُورًا فَضُرِبَ بَینَهُم بِسُورٍ لَّهُ بَابٌ بَاطِنُهُ فِیهِ الرَّحْمَةُ وَظَاهِرُهُ مِن قِبَلِهِ الْعَذَابُ- وَإِذَا قَرَأْتَ الْقُرآنَ جَعَلْنَا بَینَکَ وَبَینَ الَّذِینَ لاَ یؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ حِجَابًا مَّسْتُورًا وَجَعَلْنَا عَلَى قُلُوبِهِمْ أَکِنَّةً أَن یفْقَهُوهُ وَفِی آذَانِهِمْ وَقْرًا- فَقَالَ إِنِّی أَحْبَبْتُ حُبَّ الْخَیرِ عَن ذِکْرِ رَبِّی حَتَّى تَوَارَتْ بِالْحِجَابِ – وَلاَ تَقْرَبُواْ الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَمَا بَطَنَ- فَأَینَمَا تُوَلُّواْ فَثَمَّ وَجْهُ اللّهِ – وَکَذَلِکَ نُرِی إِبْرَاهِیمَ مَلَکُوتَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ وَلِیکُونَ مِنَ الْمُوقِنِینَ …إِنِّی وَجَّهْتُ وَجْهِی لِلَّذِی فَطَرَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ حَنِیفًا وَمَا أَنَاْ مِنَ الْمُشْرِکِینَ – وَإِذْ أَخَذَ رَبُّکَ مِن بَنِی آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّیتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَى أَنفُسِهِمْ أَلَسْتَ بِرَبِّکُمْ قَالُواْ بَلَى شَهِدْنَا أَن تَقُولُواْ یوْمَ الْقِیامَةِ إِنَّا کُنَّا عَنْ هَذَا غَافِلِینَ- قَالَ بَل رَّبُّکُمْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الَّذِی فَطَرَهُنَّ وَأَنَا عَلَى ذَلِکُم مِّنَ الشَّاهِدِینَ – رَبَّنَا آمَنَّا بِمَا أَنزَلَتْ وَاتَّبَعْنَا الرَّسُولَ فَاکْتُبْنَا مَعَ الشَّاهِدِینَ.

[95] – وَلَلَبَسْنا عَلَیهِم ما یَلْبِسُون.

[96] – قَالَ نَکِرُوا لَهَا عَرْشَهَا نَنظُرْ أَتَهْتَدِی أَمْ تَکُونُ مِنَ الَّذِینَ لَا یهْتَدُونَ فَلَمَّا جَاءتْ قِیلَ أَهَکَذَا عَرْشُکِ قَالَتْ کَأَنَّهُ هُوَ وَأُوتِینَا الْعِلْمَ مِن قَبْلِهَا وَکُنَّا مُسْلِمِینَ وَصَدَّهَا مَا کَانَت تَّعْبُدُ مِن دُونِ اللَّهِ إِنَّهَا کَانَتْ مِن قَوْمٍ کَافِرِینَ.

[97] – إِنِّی وَجَدتُّ امْرَأَةً تَمْلِکُهُمْ وَأُوتِیتْ مِن کُلِّ شَیءٍ وَلَهَا عَرْشٌ عَظِیمٌ وَجَدتُّهَا وَقَوْمَهَا یسْجُدُونَ لِلشَّمْسِ مِن دُونِ اللَّهِ وَزَینَ لَهُمُ الشَّیطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِیلِ فَهُمْ لَا یهْتَدُونَ أَلَّا یسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِی یخْرِجُ الْخَبْءَ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَیعْلَمُ مَا تُخْفُونَ وَمَا تُعْلِنُونَ اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ.

[98] – قَالَتْ یا أَیهَا المَلَأُ أَفْتُونِی فِی أَمْرِی مَا کُنتُ قَاطِعَةً أَمْرًا حَتَّى تَشْهَدُونِ.

[99] – رسول اللَّه صلى اللَّه عليه و آله: مَن عَمِلَ بِما يَعلَمُ وَرَّثَهُ اللَّهُ عِلمَ ما لَم يَعلَم.

[100] – اذْهَب بِّکِتَابِی هَذَا فَأَلْقِهْ إِلَیهِمْ ثُمَّ تَوَلَّ عَنْهُمْ فَانظُرْ مَاذَا یرْجِعُونَ قَالَتْ یا أَیهَا المَلَأُ إِنِّی أُلْقِی إِلَی کِتَابٌ کَرِیمٌ إِنَّهُ مِن سُلَیمَانَ وَإِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ أَلَّا تَعْلُوا عَلَی وَأْتُونِی مُسْلِمِینَ.

[101] – قَالَتْ یا أَیهَا المَلَأُ أَفْتُونِی فِی أَمْرِی مَا کُنتُ قَاطِعَةً أَمْرًا حَتَّى تَشْهَدُونِ قَالُوا نَحْنُ أُوْلُوا قُوَّةٍ وَأُولُوا بَأْسٍ شَدِیدٍ وَالْأَمْرُ إِلَیکِ فَانظُرِی مَاذَا تَأْمُرِینَ قَالَتْ إِنَّ الْمُلُوکَ إِذَا دَخَلُوا قَرْیةً أَفْسَدُوهَا وَجَعَلُوا أَعِزَّةَ أَهْلِهَا أَذِلَّةً وَکَذَلِکَ یفْعَلُونَ وَإِنِّی مُرْسِلَةٌ إِلَیهِم بِهَدِیةٍ فَنَاظِرَةٌ بِمَ یرْجِعُ الْمُرْسَلُونَ فَلَمَّا جَاء سُلَیمَانَ قَالَ أَتُمِدُّونَنِ بِمَالٍ فَمَا آتَانِی اللَّهُ خَیرٌ مِّمَّا آتَاکُم بَلْ أَنتُم بِهَدِیتِکُمْ تَفْرَحُونَ ارْجِعْ إِلَیهِمْ فَلَنَأْتِینَّهُمْ بِجُنُودٍ لَّا قِبَلَ لَهُم بِهَا وَلَنُخْرِجَنَّهُم مِّنْهَا أَذِلَّةً وَهُمْ صَاغِرُونَ قَالَ یا أَیهَا المَلَأُ أَیکُمْ یأْتِینِی بِعَرْشِهَا قَبْلَ أَن یأْتُونِی مُسْلِمِینَ قَالَ عِفْریتٌ مِّنَ الْجِنِّ أَنَا آتِیکَ بِهِ قَبْلَ أَن تَقُومَ مِن مَّقَامِکَ وَإِنِّی عَلَیهِ لَقَوِی أَمِینٌ قَالَ الَّذِی عِندَهُ عِلْمٌ مِّنَ الْکِتَابِ أَنَا آتِیکَ بِهِ قَبْلَ أَن یرْتَدَّ إِلَیکَ طَرْفُکَ فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِندَهُ قَالَ هَذَا مِن فَضْلِ رَبِّی لِیبْلُوَنِی أَأَشْکُرُ أَمْ أَکْفُرُ وَمَن شَکَرَ فَإِنَّمَا یشْکُرُ لِنَفْسِهِ وَمَن کَفَرَ فَإِنَّ رَبِّی غَنِی کَرِیمٌ قَالَ نَکِرُوا لَهَا عَرْشَهَا نَنظُرْ أَتَهْتَدِی أَمْ تَکُونُ مِنَ الَّذِینَ لَا یهْتَدُونَ فَلَمَّا جَاءتْ قِیلَ أَهَکَذَا عَرْشُکِ قَالَتْ کَأَنَّهُ هُوَ وَأُوتِینَا الْعِلْمَ مِن قَبْلِهَا وَکُنَّا مُسْلِمِینَ وَصَدَّهَا مَا کَانَت تَّعْبُدُ مِن دُونِ اللَّهِ إِنَّهَا کَانَتْ مِن قَوْمٍ کَافِرِینَ قِیلَ لَهَا ادْخُلِی الصَّرْحَ فَلَمَّا رَأَتْهُ حَسِبَتْهُ لُجَّةً وَکَشَفَتْ عَن سَاقَیهَا قَالَ إِنَّهُ صَرْحٌ مُّمَرَّدٌ مِّن قَوَارِیرَ قَالَتْ رَبِّ إِنِّی ظَلَمْتُ نَفْسِی وَأَسْلَمْتُ مَعَ سُلَیمَانَ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ.

[102] – ما وسعنی ارضی و لا سمائی و وسعنی قلب عبدی المؤمن – قلب المومن عرش الرحمن – الرحمن علی العرش استوی.

[103] – یوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ یسْعَى نُورُهُم بَینَ أَیدِیهِمْ وَبِأَیمَانِهِم – أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَکُم مَّا فِی الْأَرْضِ وَالْفُلْکَ تَجْرِی فِی الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ وَیمْسِکُ السَّمَاء أَن تَقَعَ عَلَى الْأَرْضِ إِلَّا بِإِذْنِهِ – أَلَمْ تَرَوْا أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَکُم مَّا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ – وَسَخَّرَ لَکُم مَّا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعًا مِّنْهُ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیاتٍ لَّقَوْمٍ یتَفَکَرُونَ – وَسَخَّر لَکُمُ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ دَآئِبَینَ وَسَخَّرَ لَکُمُ اللَّیلَ وَالنَّهَارَ – وَسَخَّرَ لَکُمُ اللَّیلَ وَالْنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ وَالْنُّجُومُ مُسَخَّرَاتٌ بِأَمْرِهِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَآیاتٍ لِّقَوْمٍ یعْقِلُونَ.

[104] – وَإِذْ قَالَ رَبُّکَ لِلْمَلاَئِکَةِ إِنِّی جَاعِلٌ فِی الأَرْضِ خَلِیفَةً قَالُواْ أَتَجْعَلُ فِیهَا مَن یفْسِدُ فِیهَا وَیسْفِکُ الدِّمَاء وَنَحْنُ نُسَبِّحُ بِحَمْدِکَ وَنُقَدِّسُ لَکَ قَالَ إِنِّی أَعْلَمُ مَا لاَ تَعْلَمُونَ وَعَلَّمَ آدَمَ الأَسْمَاء کُلَّهَا .َ

[105] – اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکَاةٍ فِیهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِی زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ کَأَنَّهَا کَوْکَبٌ دُرِّی یوقَدُ مِن شَجَرَةٍ مُّبَارَکَةٍ زَیتُونِةٍ لَّا شَرْقِیةٍ وَلَا غَرْبِیةٍ یکَادُ زَیتُهَا یضِیءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُّورٌ عَلَى نُورٍ یهْدِی اللَّهُ لِنُورِهِ مَن یشَاء وَیضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیءٍ عَلِیمٌ.

[106] – وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ – تُعِزُّ مَن تَشَاء – إِنَّ رَبِّی عَلَىَ کُلِّ شَیءٍ حَفِیظٌ – وَکَانَ اللّهُ بِکُلِّ شَیءٍ مُّحِیطًا – وَاللَّهُ مِن وَرَائِهِم مُّحِیطٌ – هُوَ اللَّهُ الَّذِی لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ السَّلَامُ – اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِاسْمِكَ یَا مُعِینُ یَا أَمِینُ – وَقَالُواْ حَسْبُنَا اللّهُ وَنِعْمَ الْوَکِیلُ – اللّهُ وَلِی الَّذِینَ آمَنُواْ – وَکَانَ اللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیءٍ مُّقْتَدِرًا – فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِندَ مَلِیکٍ مُّقْتَدِرٍ – یَا صَمَدُ یَا سَرْمَدُ – وَهُوَ خَیرُ النَّاصِرِینَ – یَا دَیَّانُ یَا بُرْهَانُ یَا سُلْطَانُ.

[107] – اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ.

[108] – قلب المومن عرش الرحمن – ما وسعنی ارضی و لا سمائی و وسعنی قلب عبدی المؤمن.

[109] – وَإِذْ قَالَ رَبُّکَ لِلْمَلاَئِکَةِ إِنِّی جَاعِلٌ فِی الأَرْضِ خَلِیفَةً … وَعَلَّمَ آدَمَ الأَسْمَاء کُلَّهَا.

[110] – إِنَّمَا یرِیدُ اللَّهُ لِیذْهِبَ عَنکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیتِ وَیطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا.

[111] – مَّا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِّن قَلْبَینِ فِی جَوْفِهِ – قُلْ أَغَیرَ اللّهِ أَتَّخِذُ وَلِیا فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ –  أَغَیرَ اللّهِ تَدْعُونَ – قُلْ أَغَیرَ اللّهِ أَبْغِی رَبًّا وَهُوَ رَبُّ کُلِّ شَیءٍ – یا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللَّهَ مَا لَکُم مِّنْ إِلَهٍ غَیرُهُ – حُنَفَاء لِلَّهِ غَیرَ مُشْرِکِینَ بِهِ – قُلْ إِن کَانَ آبَاؤُکُمْ وَأَبْنَآؤُکُمْ وَإِخْوَانُکُمْ وَأَزْوَاجُکُمْ وَعَشِیرَتُکُمْ وَأَمْوَالٌ اقْتَرَفْتُمُوهَا وَتِجَارَةٌ تَخْشَوْنَ کَسَادَهَا وَمَسَاکِنُ تَرْضَوْنَهَا أَحَبَّ إِلَیکُم مِّنَ اللّهِ وَرَسُولِهِ وَجِهَادٍ فِی سَبِیلِهِ فَتَرَبَّصُواْ حَتَّى یأْتِی اللّهُ بِأَمْرِهِ وَاللّهُ لاَ یهْدِی الْقَوْمَ الْفَاسِقِینَ – وَمِنَ النَّاسِ مَن یتَّخِذُ مِن دُونِ اللّهِ أَندَاداً یحِبُّونَهُمْ کَحُبِّ اللّهِ وَالَّذِینَ آمَنُواْ أَشَدُّ حُبًّا لِّلّهِ.

[112] – وَلِلّهِ الْمَثَلُ الأَعْلَىَ.

[113] – وَلَمْ یکُن لَّهُ کُفُوًا أَحَدٌ.

[114] – یا قَوْمِ اعْبُدُواْ اللَّهَ مَا لَکُم مِّنْ إِلَهٍ غَیرُهُ.

[115] – وَالَّذِینَ آمَنُواْ أَشَدُّ حُبًّا لِّلّهِ.

[116] – قُلْ أَطِیعُواْ اللّهَ.

[117] – وَأَنزَلْنَا مِنَ السَّمَاء مَاء طَهُورًا لِنُحْیی بِهِ بَلْدَةً مَّیتًا وَنُسْقِیهُ مِمَّا خَلَقْنَا أَنْعَامًا وَأَنَاسِی کَثِیرًا – وَاللّهُ أَنزَلَ مِنَ الْسَّمَاء مَاء فَأَحْیا بِهِ الأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا – فَإِن یشَأِ اللَّهُ یخْتِمْ عَلَى قَلْبِکَ وَیمْحُ اللَّهُ الْبَاطِلَ وَیحِقُّ الْحَقَّ بِکَلِمَاتِهِ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ.

[118] – وَنَفَخْتُ فِیهِ مِن رُّوحِی.

[119] – إِنَّکَ أَنتَ الْأَعْلَى – رَفِیعُ الدَّرَجَاتِ ذُو الْعَرْشِ یلْقِی الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَن یشَاء مِنْ عِبَادِهِ – یرْفَعِ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ وَالَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ – لَّهُمْ دَرَجَاتٌ عِندَ رَبِّهِمْ – هُمْ دَرَجَاتٌ عِندَ اللّهِ.

[120] – وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُواْ فِی سَبِیلِ اللّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْیاء عِندَ رَبِّهِمْ یرْزَقُونَ.

[121] – کُلُّ نَفْسٍ ذَآئِقَةُ الْمَوْتِ.

[122] – ثُمَّ یحْییکُمْ – اللّهُ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْحَی الْقَیومُ – هُوَ الَّذِی یحْیی – یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اسْتَجِیبُواْ لِلّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاکُم لِمَا یحْییکُمْ.

[123] – إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ –  وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَتَّخِذُ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْدَادًا يُحِبُّونَهُمْ كَحُبِّ اللَّهِ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ – ما جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَیْنِ فی‏ جَوْفِه – فَإِن یشَأِ اللَّهُ یخْتِمْ عَلَى قَلْبِکَ وَیمْحُ اللَّهُ الْبَاطِلَ وَیحِقُّ الْحَقَّ بِکَلِمَاتِهِ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ –  الْقَلْبُ‏ حَرَمُ‏ اللَّهِ‏ فَلَا تُسْکِنْ حَرَمَ اللَّهِ غَیْرَ اللَّه

[124] – وَمِنَ اللَّیلِ فَتَهَجَّدْ بِهِ نَافِلَةً لَّک.َ

[125] – عَسَى أَن یبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقَامًا مَّحْمُودًا.

[126] – وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ یحُولُ بَینَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ – وَمَن یؤْمِن بِاللَّهِ یهْدِ قَلْبَهُ.

[127] – وَمَا يَتَقَرَّبُ إِلَيَّ عَبْدٌ مِنْ عِبَادِي بِشَيْ‌ءٍ أَحَبَّ إِلَيَّ مِمَّا افْتَرَضْتُ عَلَيْهِ، وَإِنَّهُ لَيَتَقَرَّبُ إِلَيَّ بِالنَّافِلَةِ حَتَّى أُحِبَّهُ فَإِذَا أَحْبَبْتُهُ كُنْتُ إِذاً سَمْعَهُ الَّذِي يَسْمَعُ بِهِ، وَبَصَرَهُ الَّذِي يُبْصِرُ بِهِ، وَلِسَانَهُ الَّذِي يَنْطِقُ بِهِ، وَيَدَهُ الَّتِي يَبْطِشُ بِهَا، إِنْ دَعَانِي أَجَبْتُهُ، وَ‌إِنْ سَأَلَنِي أَعْطَيْتُهُ.

[128] – إِذْ جَاء رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ.

[129] – قَالَ یا آدَمُ أَنبِئْهُم بِأَسْمَآئِهِمْ فَلَمَّا أَنبَأَهُمْ بِأَسْمَآئِهِمْ قَالَ أَلَمْ أَقُل لَّکُمْ إِنِّی أَعْلَمُ غَیبَ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضِ – ذَلِکَ مِنْ أَنبَاء الْغَیبِ نُوحِیهِ إِلَیکَ – وَأُنَبِّئُکُم بِمَا تَأْکُلُونَ وَمَا تَدَّخِرُونَ فِی بُیوتِکُمْ – وَلَا ینَبِّئُکَ مِثْلُ خَبِیرٍ – أَنَاْ أُنَبِّئُکُم بِتَأْوِیلِهِ – عَمَّ یتَسَاءلُونَ عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ الَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ کَلَّا سَیعْلَمُونَ ثُمَّ کَلَّا سَیعْلَمُونَ.

[130] – قُلْ أَنزَلَهُ الَّذِی یعْلَمُ السِّرَّ فِی السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ

[131] – أَنِّی قَدْ جِئْتُکُم بِآیةٍ مِّن رَّبِّکُمْ أَنِّی أَخْلُقُ لَکُم مِّنَ الطِّینِ کَهَیئَةِ الطَّیرِ فَأَنفُخُ فِیهِ فَیکُونُ طَیرًا بِإِذْنِ اللّهِ وَأُبْرِىءُ الأکْمَهَ والأَبْرَصَ وَأُحْیی الْمَوْتَى بِإِذْنِ اللّهِ وَأُنَبِّئُکُم بِمَا تَأْکُلُونَ وَمَا تَدَّخِرُونَ فِی بُیوتِکُمْ.

[132] – وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ رَبِّ أَرِنِی کَیفَ تُحْیی الْمَوْتَى قَالَ أَوَلَمْ تُؤْمِن قَالَ بَلَى وَلَکِن لِّیطْمَئِنَّ قَلْبِی قَالَ فَخُذْ أَرْبَعَةً مِّنَ الطَّیرِ فَصُرْهُنَّ إِلَیکَ ثُمَّ اجْعَلْ عَلَى کُلِّ جَبَلٍ مِّنْهُنَّ جُزْءًا ثُمَّ ادْعُهُنَّ یأْتِینَکَ سَعْیا وَاعْلَمْ أَنَّ اللّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ.

[133] – وَقَالَ ارْکَبُواْ فِیهَا بِسْمِ اللّهِ مَجْرَاهَا وَمُرْسَاهَا

[134] – اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانشَقَّ الْقَمَرُ.

[135] – رُدُّوهَا عَلَی.

[136] – فَأَوْحَینَا إِلَى مُوسَى أَنِ اضْرِب بِّعَصَاکَ الْبَحْرَ فَانفَلَقَ فَکَانَ کُلُّ فِرْقٍ کَالطَّوْدِ الْعَظِیمِ.

[137] – وَ يَوْمَ فَرَقْتَ لِبَنِي إِسْرَائِيلَ الْبَحْرَ وَ فِي الْمُنْبَجِسَاتِ الَّتِي صَنَعْتَ بِهَا الْعَجَائِبَ فِي بَحْرِ سُوفٍ وَ عَقَدْتَ مَاءَ الْبَحْرِ فِي قَلْبِ الْغَمْرِ كَالْحِجَارَةِ وَ جَاوَزْتَ بِبَنِي إِسْرَائِيلَ الْبَحْرَ وَ تَمَّتْ كَلِمَتُكَ الْحُسْنَى عَلَيْهِمْ بِمَا صَبَرُوا وَ أَوْرَثْتَهُمْ مَشَارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبَهَا الَّتِي بَارَكْتَ فِيهَا لِلْعَالَمِينَ وَ أَغْرَقْتَ فِرْعَوْنَ وَ جُنُودَهُ وَ مَرَاكِبَهُ فِي الْيَمِ.

[138] – وَإِنَّکَ لَتُلَقَّى الْقُرْآنَ مِن لَّدُنْ حَکِیمٍ عَلِیمٍ – فَوَجَدَا عَبْدًا مِّنْ عِبَادِنَا آتَینَاهُ رَحْمَةً مِنْ عِندِنَا وَعَلَّمْنَاهُ مِن لَّدُنَّا عِلْمًا.

[139] – وَ ما يُعَمَّرُ مِنْ مُعَمَّرٍ وَ لا يُنْقَصُ مِنْ عُمُرِهِ إِلاَّ في‏ كِتابٍ إِنَّ ذلِكَ عَلَي اللَّهِ يَسيرٌ – وَهُوَ بِکُلِّ شَیءٍ عَلِیمٌ – قَالَ عِلْمُهَا عِنْدَ رَبِّي فِي كِتَابٍ لَا يَضِلُّ رَبِّي وَلَا يَنْسَى – ابْتَدَأْتَنِي بِنِعْمَتِكَ قَبْلَ أَنْ أَكُونَ شَيْئاً مَذْكُوراً – قال الباقر ع: کَانَ اللّه ُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ لَا شَیْ ءَ غَیْرُهُ، وَ لَمْ یَزَلْ عالِماً بِمَا یَکونُ، فَعِلْمُهُ بِهِ قَبْلَ کَوْنِهِ کَعِلْمِهِ بِهِ بَعْدَ کَوْنِهِ.

[140] – وَیحْمِلُ عَرْشَ رَبِّکَ فَوْقَهُمْ یوْمَئِذٍ ثَمَانِیةٌ.

[141] – قلب المومن عرش الرحمن – ما وسعنی ارضی و لا سمائی و وسعنی قلب عبدی المؤمن.

[142] – إِنَّا عَرَضْنَا الْأَمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَینَ أَن یحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الْإِنسَانُ إِنَّهُ کَانَ ظَلُومًا جَهُولًا.

[143] – وَاتْلُ عَلَیهِمْ نَبَأَ الَّذِی آتَینَاهُ آیاتِنَا فَانسَلَخَ مِنْهَا فَأَتْبَعَهُ الشَّیطَانُ فَکَانَ مِنَ الْغَاوِینَ.

[144] – وَکَانَ عَرْشُهُ عَلَى الْمَاء.

[145] – وَاللّهُ أَنزَلَ مِنَ الْسَّمَاء مَاء فَأَحْیا بِهِ الأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا – وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاء کُلَّ شَیءٍ حَی – إِلَّا ابْتِغَاء وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى – وَیبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلَالِ وَالْإِکْرَامِ.

[146] – وَنَفَخْتُ فِیهِ مِن رُّوحِی.

[147] – (مقام ربه) وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ – رَفِیعُ الدَّرَجَاتِ ذُو الْعَرْشِ یلْقِی الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَن یشَاء مِنْ عِبَادِهِ – (مقام عبده) وَاتَّخِذُواْ مِن مَّقَامِ إِبْرَاهِیمَ مُصَلًّى – فِیهِ آیاتٌ بَینَاتٌ مَّقَامُ إِبْرَاهِیمَ وَمَن دَخَلَهُ کَانَ آمِنًا – عَسَى أَن یبْعَثَکَ رَبُّکَ مَقَامًا مَّحْمُودًا – أَی الْفَرِیقَینِ خَیرٌ مَّقَامًا وَأَحْسَنُ نَدِیا – وَکُنُوزٍ وَمَقَامٍ کَرِیمٍ – وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَّعْلُومٌ – وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ کَرِیمٍ – إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی مَقَامٍ أَمِینٍ – یرْفَعِ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنکُمْ وَالَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ – لَّهُمْ دَرَجَاتٌ عِندَ رَبِّهِمْ – هُمْ دَرَجَاتٌ عِندَ اللّهِ.

[148] – وَکَانَ عَرْشُهُ عَلَى الْمَاء.

[149] – فَقَالَ لَهَا وَلِلْأَرْضِ اِئْتِیا طَوْعًا أَوْ کَرْهًا قَالَتَا أَتَینَا طَائِعِینَ.

[150] – وَاجْعَل لِّی مِن لَّدُنکَ سُلْطَانًا نَّصِیرًا – ثُمَّ أَرْسَلْنَا مُوسَى وَأَخَاهُ هَارُونَ بِآیاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُّبِینٍ – وَأَنْ لَّا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ إِنِّی آتِیکُم بِسُلْطَانٍ مُّبِینٍ.

[151] – قلب المومن عرش الرحمن – ما وسعنی ارضی و لا سمائی و وسعنی قلب عبدی المؤمن.

[152] – الَّذِینَ یحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ یسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَیؤْمِنُونَ بِهِ وَیسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِینَ آمَنُوا – وَیحْمِلُ عَرْشَ رَبِّکَ فَوْقَهُمْ یوْمَئِذٍ ثَمَانِیةٌ.

[153] – وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَّعْلُومٌ.

[154] – وَیحْمِلُ عَرْشَ رَبِّکَ فَوْقَهُمْ یوْمَئِذٍ ثَمَانِیةٌ – قال امیرالمومنین علی علیه السلام: ان الملائکه تحمل العرش و لیس العرش کما تظن کهیئه السریر و لکنه شی محدود مخلوق مدبر و ربک عز و جل مالکه لانه علیه ککون الشی علی الشی…. توحید صدوق – ص 316 – عَنْ أَحْمَدَ‌بْنِ‌مُحَمَّدٍ الْبَرْقِیِّ قال أَمِیرَالْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) … إِنَّ الْعَرْشَ خَلَقَهُ اللَّهُ تَعَالَی مِنْ أَنْوَارٍ أَرْبَعَهْ… وَ هُوَ الْعِلْمُ الَّذِی حَمَّلَهُ اللَّهُ الْحَمَلَهْ… وَ ذَلِکَ نُورٌ مِنْ عَظَمَتِهِ فَبِعَظَمَتِهِ وَ نُورِهِ أَبْصَرَ قُلُوبُ الْمُؤْمِنِینَ وَ بِعَظَمَتِهِ … فَکُلُّ مَحْمُولٍ یَحْمِلُهُ اللَّهُ بِنُورِهِ وَ عَظَمَتِهِ وَ قُدْرَتِهِ ….و هُوَ حَیَاهْ کُلِّ شَیْءٍ وَ نُورُ کُلِّ شَیْءٍ سُبْحَانَهُ وَ تَعَالَی عَمَّا یَقُولُونَ عُلُوّاً کَبِیرا – الکافی، ج۱، ص ۱۲۹- حمَلَهْ الْعَرْشِ ثَمَانِیَهْ أَرْبَعَهْ مِنَ الْأَوَّلِینَ وَ أَرْبَعَهْ مِنَ الْآخِرِینَ فَأَمَّا الْأَرْبَعَهْ مِنَ الْأَوَّلِینَ فَنُوحٌ وَ إِبْرَاهِیمُ وَ مُوسَی وَ عِیسَی (علیهم السلام)، وَ الْأَرْبَعَهْ مِنَ الْآخِرِینَ مُحَمَّدٌ وَ عَلِیٌّ وَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ (علیهم السلام)، وَ مَعْنَی یَحْمِلُونَ الْعَرْشَ یَعْنِی الْعِلْمَ- بحارالأنوار، ج۱۰، ص۸۶.

[155] – إِنِّی جَاعِلٌ فِی الأَرْضِ خَلِیفَةً.

[156] – وَجَاعِلُوهُ مِنَ الْمُرْسَلِینَ – قَالَ إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا – جَاعِلِ الْمَلَائِکَةِ رُسُلًا.

[157] – هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ وَهُوَ بِکُلِّ شَیءٍ عَلِیمٌ.

[158] – إِنَّکَ جَامِعُ النَّاسِ لِیوْمٍ لاَّ رَیبَ.

[159] – الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ.

[160] – إِنَّ اللّهَ فَالِقُ الْحَبِّ وَالنَّوَى – فَالِقُ الإِصْبَاحِ.

[161] – قُلِ اللَّهُمَّ مَالِکَ الْمُلْکِ.

[162] – یَا سُلْطانُ، یَا رِضْوانُ.

منظومه بحر طویل حماسه حضرت علی اکبر علیه السلام – عرشیه