اردوان مجيدي، بيش از بيست و پنج سال است كه در حوزه فناوري اطلاعات، مهندسي سيستمهاي اجتماعي، و تعليم و تربيت پژوهش و فعاليت مي كند. او زمينه پژوهشي خود را بتدريج به حوزه معماري نظامهاي كلان سوق داد. در اين مدت نظريه مهندسي و معماري نظامهاي كلان، كه با گرايشي نهادي به مهندسي سيستم نگاه مي كند، نظريه محوري او محسوب مي‌شود. او صاحب سبكي در طراحي معماري نظامهاي كلان مبتني بر اين نظريه است. سبكي كه روش شناسي آن در “چم، چارچوب و متدولوژي معماري نظامهاي كلان” (كه در سال 84 توسط هيئت وزيران به عنوان چارچوب و متدولوژي ملي معماري نظامهاي كلان به تصويب رسيد)، تبيين شده است.
طي حدود بيست و پنج سال گذشته، او مجري و معمار ارشد چند طرح و پروژه ملي در كشور بوده است. از اين جمله مي‌توان به اين موارد اشاره كرد:
- معمار ارشد در مطالعه و تدوين سند راهبرد ملي دولت الكترونيك كشور (نهاد رياست جمهوري)،
- معمار ارشد نظام فن‌آوري اطلاعات نهاد رياست جمهوري ،
- معمار ارشد سازمان فرهنگي هنري شهرداري تهران،
- مطالعات نظري و روش شناسي در زمينه طراحي معماري و مهندسي فرهنگ، و نقشه راه تعالي فرهنگي كشور،
- مشاور در طراحي و برنامه ريزي توسعه نظام سلامت (وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي)،
- مجري مطالعه و تدوين معماري كلان و نقشه راه سبك زندگي سالم (وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي)،
- معماري رسانه هاي نوين صدا و سيماي جمهوري اسلامي ايران.
وي از سال 1375 فعاليت در زمينه طراحي معماري نظام آموزشي كشور را بصورت يك علاقه شخصي آغاز نمود، و از سال 84 مطالعات در زمينه طراحي معماري برنامه درسي را دنبال كرد. اين مطالعات در سال 1388 به ايجاد مدلي به عنوان يك پايلوت در تحول نظام آموزشي منجر شد؛ مدرسه حكمت، بيش از آنكه يك مدرسه پيشرو باشد، سئوالاتي را پيش روي نظام آموزشي موجود قرار داده و آن را به چالش مي كشد؛ و اين هدفي است كه مهندس اردوان مجيدي از ايجاد اين مدرسه دنبال مي كند، و به نظر مي رسد تا كنون در دستيابي به اين هدف موفق بوده است. رویکرد مدرسه ای حكمت، پارادايم متفاوتي از تعليم و تربيت را پيش روي ما باز مي كند، و باورها و پيش فرضهاي مرسوم در مورد تعليم و تربيت را تغيير داده، و جايگزينهاي ممكني را براي آن ارائه مي كند. این رویکرد در حال حاضر در مدارس متعددی در سطح کشور در حال توسعه و استفاده است.
وي تا كنون چندين پروژه پژوهشي انجام داده، بيش از 30 مقاله در مجامع علمي، و 12 كتاب تاليف كرده است. كتاب نظام برتر، آينده آموزش و آموزش آينده، شاخص ترين كتاب وي است كه در سال 81 منتشر شده، و با تحليلي آينده نگارانه، تحول نظام تعليم و تربيت مطلوب را از منظر نيازشناسي جامعه اطلاعاتي، مورد بحث قرار مي دهد. همچنین کتاب گذار در بحران از آخرین تالیفات وی است، که در ادامه کتاب نظام برتر، به تبیین تغییر پارادایم تعلیم و تربیت می پردازد.