چرا در طول سال تحصیلی به شاگردان اجازه داده می شود که به سفر خانوادگی بروند؟ آیا اینکار به درس و آموزش آنها در مدرسه لطمه نمی زند؟

با توجه به نوع برنامه درسي،‌ شكل تركيبي و روال تدريجي و تكاملي آن و نيز امتداد فعاليت مدرسه در تمام سال و فصل تابستان، مسافرت و عدم حضور شاگردان براي مدت معين و محدود، مشكل جدي‌اي را در روال آموزشي او ايجاد نخواهد كرد. لذا شاگرد و خانواده او مي‌توانند در تمام طول سال تحصيلي، از جمله پائيز، زمستان و بهار نيز به مسافرت بروند! منتهي اينكار بايد با هماهنگي قبلي با مربي، تشخيص مربي براي مشكلات عدم حضور شاگرد در دوره زماني مربوطه و تعيين سازوكارهاي مناسب جبراني انجام شود.

بخصوص با هماهنگي مربي،‌ شاگرد طي مسافرت، با همكاري خانواده‌ از فرصتهاي خاص يادگيري‌اي كه در سفر وجود دارد استفاده كرده‌ و فرايند يادگيري و تعليم و تربيت خود را در مسافرت با خانواده خود دنبال مي‌كند. براي اين منظور برنامه سفر با مربي مرور شده و زمينه‌هاي يادگيري با خانواده و شاگرد بررسي مي‌شود و بر اساس آن برنامه‌ريزي خاص تعليم و تربيت در سفر انجام مي‌شود، كه در طول سفر توسط خانواده و شاگرد انجام مي‌شود. اين برنامه به صورتي است كه ضمن حفظ جنبه‌هاي تفريحي يا سياحتي يا كاري سفر،‌ از فرصتها و شرايط موجود در سفر بهترين استفاده را براي تعليم و تربيت شاگرد ببرد. شاگرد پس از بازگشت از سفر نيز گزارش يافته‌هاي سفر خود را با همكاري خانواده آماده و در كلاس ارائه مي‌كند.

بدين ترتيب مسافرت خانواده در طول سال تحصيلي نه تنها يك خلاء و نقطه منفي در فرايند تعليم و تربيت محسوب نمي‌شود؛ بلكه يك فرصت تلقي شده و تلاش مي‌شود از آن به صورت مطلوب بهره برد. زيرا بسياري از شرايط مناسب براي يادگيري كه در سفر ايجاد مي‌شود، احتمالا به ندرت يا هرگز در غير آن قابل دستيابي نيست. از همين رو است كه گفته‌اند: بسيار سفر بايد، تا پخته شود خامي.