باز هم پاسخ را با کمک گرفتن از بخشهایی از کتاب انتخاب می کنم:
کرونا، حال و هوای همه ما در کشور را در حوزه‌های مختلف به هم ریخته است. از درگیر شدن جامعه در اصل مسئله بیماری و آسیبها و تلفات آن گرفته، تا درگیر شدن در استرس شایعات، مشکلات روانی و افسردگی و تعطیل شدن مراکز دولتی، اقتصادی، مدارس و دانشگاهها. به نظر می‌رسد ویروس کرونا تهدیدی جدی باشد. اما شاید بتوانیم به این تهدید از منظر دیگری نگاه کنیم و این تهدید را به فرصتی برای رشد تبدیل کنیم. در واقع چنین اتفاقاتی، هم در حال وقوع است. چه در دوره تعطیلی و چه در دوران فعال شدن محیط فیزیکی مدارس، فرصتهای زیادی پیش رو باز شده است. خودفراگیری، استفاده از منابع آموزشی، اعتماد به مربی، بازتر شدن دست مربیان برای بکاربردن ابتکارات و خلاقیت در آموزش، یادگیری چند سطحی در کلاس، گرایش به رویکرد استاد و شاگردی و همچنین بارقه‌هایی از آموزش اکتشافی و خودانگیخته (که جای آن متاسفانه در مدارس ما خالی است)، در مدارس ایجاد شده است. استفاده از سکوهای آموزشی، ایجاد بسته های آموزشی، تولید محتوا به صورت وسیع آن در جامعه از اثرات خوب این اتفاق است و در نهایت، در شرایط بحرانی کنونی، اتفاقی که ناخواسته آموزش و پرورش را درگیر کرده است، منجر به تحقق یک حرکت و برداشتن یک گام برای این تحول خواهد بود. گذار از تعلیم و تربیت متعارف، به تعلیم و تربیتی با شکلی متفاوت!