آقای دکتر محمود امانی، دبیر کل شورای آموزش و پرورش
تشکر و قدردانی کردن از آقای مجیدی به علت اینکه این کتاب یک بابی است برای اندیشه ورزیدن و دقت کردن است و یک راهی است برای برگشت و دیدن گذشته و اینکه در برای نظام آموزشی دارد چه اتفاقی می افتد.
از نظر ایشان کتاب گذار در بحران دست به نقدی زده اند به همراه ارائه الگو.
و نقدی کردند بر نظام آموزشی حال حاضر و اسم این نقد را گذاشته اند پارادایم آموزش صنعتی و ارائه ایی کردند و تجویز کردند پارادایم آموزش برتر و یک اقدامات گلوگاهی را برای این گذار ا نیز ترسیم کرده است.
از نظر ایشان در تمام ارائه و نقدها و کتاب نکته های درست و قابل قبولی می بینند. اما اگر بخواهیم ریشه ایی به این موضوع نگاه کنیم و این سوال را جواب بدهیم که چرا این پارادایم آموزش صنعتی پابرجاست و ما را رها نمی کنند و چرا
آموزش پارادایم برتر به دنبال یادگیری خود انگیختگی در بین بچه های مورد اهتمام قرار نمیگیرد؟ آیا این موضوع نتیجه ناآشنایی است یا نتیجه بدخواهی و یا ناآگاهی است؟ و یا نتیجه ناطلبی است؟
از نظر ایشان هیچ کدام از این ها نیست شاید هر کدام از این ویژگی ها یک سهم ناچیزی داشته باشند. ما تاثیر زیادی ندارد. چرا که عمده قضیه در جایی دیگر و فراتر از این ها اتفاق می افتد. و آن اتفاق بحث کارکرد است.
که برای باز کردن این موضوع کارکرد از کتاب استفاده کردند «مرد مرد»! نکات زیادی در مورد پرورش نسل فرزندان استفاده میکنند.
سوال اساسی این است که ما چه جیزی از نظام آموزش وپرورش انتظار داریم؟ آیا هدف آن چیزی است که کتاب گذار در بحران تحت عنوان ها متفاوت مثل یادگیری خودانگیختگی و رشد و یا تحت عنوان توانمند شدن در همه ابعاد و تبدیل شدن به یک فرد تلاشگر و مومن و غیره این ها اهداف اصلی هستند یا اینکه؟
یک نظام دیگری طراحی شده است که به دنبال یک کارکرد دیگری است در جهان؟ یعنی نظامی با نام بلیعه رسمی سازی، این بلیعه رسمی سازی و اعتبار مدرک و اثر مدرک در برخورداری از مواهب بیشمار سبب شده است که نظام ما، نظام در خدمت ایجاد وجوه تمایز، رتبه بندی، جداسازی قرار بگیرد و نتیجه این کارکرد است که ما نظام صنعتی را مجبوریم انتخاب کنیم.
یعنی در این نظام آموزشی پارادایم برتری که آقای مجیدی میگویند اصلا این اتفاق نمی افتد و آن جداسازی و آن برخورداری از مواهب بیشمار مدرک نمی‌تواند اتفاق بیفتد چون در این نظام همه موفق هستند چراکه فطرت الهی و انسانی به ما میگوید که همه می‌تواند در این دنیا و یا جهان موفق باشند. اما نظامی که ناشی از تاثیر رسمی سازی است
این نظام ناشی از تصمیم رسمی سازی به دنبالش هزاران تبعات دیگر دارد آیا میشود از این نظام خود را خلاص کنیم؟؟
به اعتقاد ایشان بسیار دشوار است!
اما سوال اینجا است که خود نظام رسمی سازی از کجا می آید؟
از اینجا می آید که خود ما می خواهیم دست به مدیریت امور بزنیم در سطح یک کشور ، در سطح یک نظام، در سطح یک حکومت…
اگر ما برگردیم به دوره صدر اسلام می بینیم که در واقع این اتفاقات در آن موقع و در آنجا نمی افتد؟ چون که نمیخواهند در آن جوامع اولیه همه چیز را مدیریت کنند به دلیل اینکه وقتی نظام مدیریتی بیاید همه این ها حساب و کتاب پیدا میکند همین که حساب و کتاب به وجود آمد راههای برای رسمی سازی وجود دارد و این باعث میشود که آن رشد اتفاق نیفتد. و در نهایت هدف می شود گرفتن مدرک و برخورداری از مواهب ..
همانطور که میدانید نظام حوزه ای ما که ۱۴۰۰ سال مقاومت کرده بود در مقابل این نظام رسمی شدن در پس از انقلاب که میخواهد مدیریت شود تن داده و تبدیل به دانشگاهی میشود چرا که میخواهد مدیریت شود و باید سطح ها و مدارک و معادل سازی میشود و آن افرادی که درون این سطوح قرار میگیرند طبیعتا خود را برای گذار از این مراحل آماده میکنند اینجا است که ارزشیابی به عنوان محور رسمی قرار میگیرد
بنابراین ما نباید از این موضوع مهم غفلت کنیم که اگر افراد سراغ نظام آموزشی برتر نمیروند ناشی از این یک انتخاب گری است. چون که این افراد می خواهند آینده بچه هاشون را بسازند و آینده را از این جنس می بینند. اما آیا ما میتوانیم این افراد را جمع کنیم و دشوار ترین ذات امور عالم این است که بخواهیم افراد را در موضوع خاص جمع کنیم. و این موضوع باید شخصی باشد یا مطلوب؟ چون وقتی این موضوع شخصی باشد دیگر نیازی نیست که به یک نفر مدرک بدهیم و برای شخص دیگری ندهیم و عمل مقایسه کردن اتفاق بیفتد..تمام این نظام برای یک سیطره و یک سلطه مدرک طراحی شده است.
اما یک تا دو تا جمله که شما «آقای مجیدی» در کتاب به کار برید از منظر نگاه خود نکات خوب و سازنده ایی است .. از دید من اتفاقا یک آینده نگران کننده ایی به وجود می آید من پیش بینی از آینده این است که در آموزش آتی فضا و مکان جغرافیای از بین میرود و اینکه متفاوت شدن مدرک ها به وجود می آید اما آن چیزی که شما در اینجا تحت عنوان سکوهای آموزشی در این پهنه مورد تاکید قرار داده اید از دید من به وجود خواهند آماده و جریان بزرگی و قوی از تجارت سازی را در حوزه آموزشی رقم خواهد زد.
نمی خواهم بگویم که تجارت سازی آموزشی بد است یا خوب است ؟
اما هر چه که هست خیلی دشوار است که به تنهایی بگوییم که این تجاری سازی در خدمت آن پارادایم آموزش برتری که شما ترسیم میکنید در بیاید. به احتمال قریب به یقین اتفاقا پارادایم آموزش صنعتی در این فضا به طور بسیاری بسیار پررنگتری بیم اش میرود که تقویت شود و سرمایه گذارانی که در جامعه حضور دارند روز به روز قدرتشون بیشتر شود و شاید کنترل این افراد سخت تر باشد
آینده آموزش یک آینده خطرناکی خواهد بود.
