🔸کارهای ما در نظام موجود و متداول مدرسه ای، عمدتا از جنس نجاری است تا باغبانی!
🔸مثل یک نجار برای که برای ساخت درخت، دست به میخ و چکش و اره شده، و به زور و ضرب میخ شاخه ای را در نقطه خاصی متصل می کند، و با نخ میوه ای را به زور در نقطه ای مشخص آویزان می کند؛
🔸ما هم در مدرسه هم به زور و بدون انگیزه درونی و رشد کودک، او را مجبور به یادگرفتن یک موضوع خاص در یک زمان خاص می کنیم.
🔹در صورتی که نهال یک گیاه خودش رشد می کند. ممکن است یک نهال زودتر و یک نهال دیرتر رشد کند. و ممکن است در یک جهت مشخص اصلا شاخه ای نزند و در جهت دیگر چند شاخه بزند.
🔹اگر ما اجازه بدهیم خود بچه یاد بگیرد و در فضا درگیر یادگیری بشود، طوری یاد می‌گیرد که ما اصلا متوجه نیستیم.
🔹به کودک و به این طریقه‌ی یادگیری اعتماد کنیم. ما فقط باید فضای یادگیری را برای او فراهم کنیم.
#مدرسه_ویژه_گرا، #رویکرد_باغبانی_به_جای_نجاری، #مربی_به_مثابه_باغبان، #هرکسی_به_اندازه_خود
⚫️ یادداشتها و گزیده هائی از نوشته های اردوان مجیدی
