🔸اگر پیش فرض ما در تدریس چند سطحی این باشد که مربی باید همه‌ی موضوعات را بداند، اجرای چندسطحی خیلی سخت می‌شود.
🔸مربی باید این اصل را در آموزش خودش بپذیرد؛ و آن این‌که شاگرد ممکن است چیزی را یاد بگیرد که او نمی‌داند!
🔹مربی نباید از این ترس داشته باشد که بگوید:
-”این چیزی که تو یاد گرفتی من نمی‌دانستم!
– “به من هم می‌گویی؟“
– ”من این را خوب متوجه نشدم، مثل این‌که تو بهتر از من متوجه شدی!“
– ”من این را بلد نیستم، باید با هم برویم تحقیق کنیم و جواب آن را پیدا کنیم!“
🔹این جرأت و شهامتی را مربی باید بتواند جلوی شاگردانش ابراز کند، و این فضای ذهنی و فرهنگی باید در محیط کلاس حکمفرما شود.
🔹در این صورت، می‌توانیم چند سطحی را حتی با توان و منابع محدود هم اجرا کنیم.
🔹مربی باید بتواند به شاگردان یاد بدهد که خودشان بروند و یاد بگیرند، و حتماً خوراک از دهان مربی خارج شده را دریافت نکنند.
🔹چنین مربی‌ای می‌تواند بیشتر از توان خودش به شاگردان هم یاد بدهد.
#یادگیری_چند_سطحی، #هرکس_به_اندازه_خود
⚫️ یادداشتها و گزیده هائی از نوشته های اردوان مجیدی
