عماد طیبی، اولین همایش ملی حکمرانی در نظام تعلیم و تربیت، 18 آذر 1403
چکیده:
آموزش در خانه، الگوی آموزشی است که فرزندان با مدیریت خانواده و عمدتاً در محیط خانه، آموزش می‌بینند. حقِ خانواده بر تربیت فرزند، پذیرش تنوع الگوهای آموزشی، ایجاد امکان نظارت حاکمیت و تجربه دیگر کشورها از جمله دلایلی است که برای به‌رسمیت‌شناختن آموزش در خانه تحت نظارت حاکمیت و برای خانواده‌های دارای توانایی و صلاحیت لازم ذکر می‌شود.
سازوکار پیشنهادی بدین شرح است: صلاحیت اولیا از جهت توان مالی، محیط مناسب خانه، سلامت خانواده، مدرک تحصیلی، مهارت‌های تربیتی و توان زمان‌گذاری لازم، توسط کارشناس آموزش در خانه تعیین‌شده توسط اداره ناحیه آموزش و پرورش ارزیابی می‌شود و گواهی سالیانه صلاحیت آموزش در خانه برای خانواده صادر می‌گردد. مراکز تخصصی رهیاری آموزش در خانه دولتی و غیردولتی به عنوان نوعی از مؤسسه آموزشی و پرورشی می‌توانند تأسیس گردند که وظیفه هدایت، حمایت، نظارت و ارزشیابی دانش‌آموزان محصل به شیوه آموزش در خانه را برعهده دارند. این مراکز این وظیفه را از طریق رهیاران آموزش در خانه انجام می‌دهند که هدایت و حمایت خانواده‌ها و دانش‌آموزان را برعهده دارند، علاوه بر آن از طریق برگزاری برنامه‌های جمعی، ارائه محتواهای پرورشی و توانمندسازی اولیا به ایشان یاری می‌رسانند.
